"De Here, onze God, de almachtige, heeft het koningschap aanvaard".

... In deze week, tussen de eeuwigheidszondag en de eerste zondag van advent lezen wij deze opgewekte woorden.

(Openbaring 19, 6b)

In deze week, tussen de eeuwigheidszondag en de eerste zondag van advent lezen wij deze opgewekte woorden. Die kan Johannes, de gevangen apostel op Patmos, wel gebruiken. Ook wij kunnen dat te midden van onze vragen en onze wereld. Onze wereld lijkt op het Babel dat in dit boek beschreven wordt. We zien hemeltergend onrecht en geweld. Volkeren staan elkaar naar het leven. En de kerk, wereldwijd, ervaart wat Jezus zei: “Zij hebben Mij vervolgd, ze zullen ook u vervolgen”.

Johannes hoort hier het loflied tot God. De engelen, de kerk en de gehele schepping eren God.Want Hij heeft het koningschap aanvaard.

Zeker, de Here is koning. Alleen nu in het verborgene. We zien op aarde nog de macht van het kwaad. We zien nu Gods koningschap alleen in het geloof. Maar straks openlijk.

Johannes ziet het nu al in een visioen. Hij kent de situatie in de wereld. Hij ervaart het tevens aan den lijve. Maar, hij kent ook de geschiedenis van God met zijn volk. De macht van koning David is verdwenen. Israël is als een boom die omgehouwen is. Alleen een stronk rest nog. Maar, daaruit komt nieuw leven. Want God laat zijn volk, en daarmee deze wereld – en ons, u – niet los. Hij komt zelf in Jezus Christus. Niet om de wereld te veroordelen, maar om die te redden.

Ook bij Jezus zien we zijn macht in het verborgene. Hij schreeuwt niet. Bij Hem vinden we geen machtsvertoon. Geen zoeken van eigen eer. Geen handhaven van eigen positie, eventueel met geweld. Integendeel, zijn macht is niet die van een tiran waarvoor we angst moeten hebben. Zijn macht is de macht van de liefde. Liefde die zichzelf geeft tot in de dood. Daar heeft hij zonde en dood overwonnen.

Johannes ziet Hem nu als overwinnaar terugkomen. Die wederkomst betekent een oordeel voor allen die Jezus haten en zijn kerk vervolgen. Maar het is een dag van vreugde voor allen die Hem liefhebben. Hun lijden is voorbij. Voor hen zal de zon opgaan. De zon die geluk en eeuwige vrede brengt.

Een bemoedigend gezicht voor Johannes, de gevangene. Bemoedigend voor de kerk in deze tijd. Ook voor ons, voor u. Dit vooruitzicht ontvangen wij.

Zo gaan we de adventstijd in. Denkend aan Jezus’ komst op aarde, en uitziende naar de dag van zijn wederkomst. Dan zullen we, met allen die reeds overleden zijn, voor altijd bij Hem zijn en samen het “Halleluja” aanheffen in alle volmaaktheid.