Een leeg gevoel...?

... “Zo’n Hogepriester hebben wij, Eén Die Zich heeft gezet aan de rechterhand van de troon van de Majesteit in de hemelen.” Hebreeën 8:1b.

Heb je ook wel eens zo’n leeg gevoel bij de hemelvaart van Jezus? Een lege plek was het in ieder geval , toen Hij wegging. Met Kerst en Pasen kun je je iets voorstellen. Je ziet het zo voor je, dat God bij ons is.Maar bij hemelvaart gaat dat heel wat moeilijker. Dan verdwijnt Jezus uit het zicht. Waar was Hij toen?

Gagarin, de eerste Russische ruimtevaarder, zei, dat hij nergens de hemel had gezien. Maar kennen wij vaak ook niet een beetje die vraag: Waar is nu de hemel? Wat moeten we ons daarbij voorstellen? Afscheid is niet fijn. Vooral als het een afscheid is van iemand, die veel voor jou betekent. Maar als diegene nu iets gaat doen, waar jij veel belang bij hebt? Dan is het toch opeens minder erg?

En dat is nu hemelvaart. Koningin Wilhelmina besloot in de eerste oorlogsdagen van 1940 Nederland te verlaten. Sommige mensen hadden het daar moeilijk mee. Zij vonden, dat onze koningin ons in de steek liet. Maar de meesten begrepen, dat zij juist in Engeland veel voor ons kon betekenen. Hier in Nederland zou zij gevangen genomen worden. Bij het volk Israël ging de hogepriester het heilige der heiligen van de tempel binnen. Dan sprenkelde hij het bloed van het offer op het verzoendeksel van de ark. Daar was de troon van God. Nu kan Gods troon niet zomaar bij de mensen staan. Dan moet eerst de schuld weg zijn. En daarvoor ging de hogepriester naar binnen. God zorgt voor verzoening van de zonde.Hij kent genade. Hij wil bij de mensen wonen.

Dat de hogepriester achter het voorhangsel van de tempel verdween, dat was niet erg. Want hij maakt de toegang tot God vrij. Wel kwam hij terug. En dan was de toegang weer een heel jaar dicht. Tot de volgende grote verzoendag. Wat het verschil maakt: Jezus komt niet meteen als hogepriester weer terug. Hij blijft daar in het heiligdom. Zijn offer blijkt voor altijd afdoend. Er is genoeg betaald. Alle hogepriesters stonden. Van Aäron tot Kajafas. Maar Deze is gaan zitten. Aan de rechterhand van de Majesteit in de hemel. Want het offer is volbracht.

Ben je jaloers op die mensen, die Jezus zomaar door hun straten zagen wandelen? Heerlijk toch om Hem zo dicht bij je te hebben? Nu, daar in de hemel kan Hij voor ons veel betekenen . Dat is de hoofdzaak. Het belangrijkste is niet of je nou precies weet waar de Heere is. Dat zal wel een geheim blijven tot Hij terug komt. We hebben in de hemel een hogepriester , die voor ons bidt en dagelijks pleit op het offer, dat Hij gebracht heeft. En zijn gebed wordt altijd verhoord.

Iemand op leeftijd zei tegen mij, toen de dood dichtbij was: ” Ik zal mijn Rechter om genade bidden”. Deze oude mevrouw was doordrongen van de heiligheid van God. Is dit een besef, dat in onze kringen achterhaald is? Zou het kind van God zijn voor ons een vanzelfsprekende zaak zijn geworden? In elk geval komt God niet naar ons toe op ons zondig niveau . Hebben “de laatste dingen “ voor ons vandaag veel meer te maken met de angst voor de manier van sterven, hoe dat zal gaan?

Nu, ook daarin hebben wij een Hogepriester , van wie het gebed altijd verhoord wordt.

ds. D.J.Cuperus