En toch...

... Psalm 62 - denkt u ook meteen aan:

Psalm 62 – denkt u ook meteen aan:

Mijn ziel is immers stil tot God;
van Hem wacht ik een heilrijk lot.
Hij immers zal mijn rotssteen wezen…

En al wist je het nummer niet, de kans is groot dat je de woorden herkent. Van school, zondagsschool, van de kerk. Ze klinken vertrouwd!

Maar kunt u aan anderen uitleggen wat ‘immers’ betekent?

Dat gebruiken we immers niet zo vaak; toch een wat ouder woord.

Wel een belangrijk woord; David gebruikt het Hebreeuwse woord 6x. En als je de Psalm gelezen hebt, dan las je 6x ‘zeker’ (HSV) of 6x ‘waarlijk’ (NBG’51). In de NBV vind je het – minder opvallend – 4x als ‘alleen’ terug.

Zeker, waarlijk, alleen… Woorden die iets onwrikbaars hebben. Alsof er geen twijfel is en geen tegenspraak.

Nou, dat ervaart David wel anders!

Waarschijnlijk zit hij in een kritieke situatie van opstand tegen de troon (‘zijn hoogte’). Zijn positie staat ter discussie!

Denk aan z’n mooie zoon Absalom en zijn verdachtmakingen (2Sam. 15:3v) en aan de mooipraters binnen Davids staf die hem willen doden (2Sam. 17:1-4). Leugen, zegen en vervloeking (v.5).

De dood grijnst David aan (v.4); hij is zijn leven niet zeker. Hij voelt zich (zo o.a. de NBV) als een overhellende muur die op instorten staat… Nog even, dan…

Dan ben je niet zo ‘zeker’ van je zaak en klinkt ‘waarlijk’ voor mij te kort door de bocht.

David is bijna nergens meer; hij vlucht…

Waarheen?

Naar God!

En als hij zich tot Hem richt, dan wordt hij stil…

Op de vlucht, in doodsangst…

En toch zingt hij: Mijn ziel is immers stil tot God…

En toch, wat er ook kan gebeuren:

Hij is mijn heil, mijn rots, mijn veilige vesting!

Nu zitten u en ik niet letterlijk op een hoge troon.

Maar er kunnen heel wat dingen in je leven gebeuren (ziekte, een slechte medische uitslag, een sterfgeval, depressies, enz.) die je uit je evenwicht kunnen brengen. Je wankelt…

Twijfel slaat toe, vragen steken de kop op.

Weet je dan waar je het zoeken moet?

Weet u dan hoe u zich met die ander – en jezelf! – op de Here God kunt richten?

Ken je Hem?

Kijk, die ‘veilige vesting’ van David zijn vandaag ruïnes of resten van kwetsbare kastelen. Hij zou het nu bv. over een onneembare atoombunker hebben. Rotsen zien er nog steeds ongenaakbaar uit, ook al boren we er tunnels doorheen. Het zijn ook voor David maar beelden.

Maar Gods heil, zijn ‘jeshoea’, zijn redding kreeg een gezicht in de Here Jezus. Geen beeld, maar een Mens van vlees en bloed. Een mens als wij; en toch Gods Zoon.

Als je Hem ontdekt, dan kun je wel wankelen, maar ‘niet al te zeer’.

En toch raak je niet definitief van slag, omdat Hij de dood verslagen en de zonde verzoend heeft.

Die twee zijn in ons leven nóg aan de orde van de dag.

Maar uiteindelijk wankel ik niet, want ik verwacht alles van zijn ‘Jeshoea’.

Hij houdt me op de been! U, jou ook?