Ga toch maar op weg

... "Door het geloof is Abraham op weg gegaan, zonder te weten, waar hij zou komen"

Weer is een jaar voorbij gegaan

en aarzelend kijk ik naar mijn handen,

hebben ze iets tot Gods eer gedaan,

of meer tot Zijn oneer en mijn schande?

Wat ligt er veel achter ons.

Lockdown, quarantaine, scholen en winkels dicht.

Woorden, die er dagelijks waren.

Prikken, testen, wachten op de uitslag.

En nóg is er geen einde aan.

Welke woorden komen terug?

Welke meningen krijgen de overhand?

Prikangst, prikspijt, boostervlucht?

De vader der gelovigen neemt ons aan de hand.

Ook Abraham moest veel loslaten.

Ook hij ging een onbekende toekomst tegemoet.

Hij wordt de ‘vader der gelovigen’ genoemd.

Zijn of worden we dit jaar familie van hem?

Zullen anderen van ons zeggen:” je lijkt op hem”?

“Ik kan wel zien wie je vader is.”

Hij woonde in Ur, het vroegere Babel.

Waar het leven van ‘babbelen’ aan elkaar hing.

En daarna uit elkaar viel.

Zoals er ook onder ons eindeloos gebabbeld wordt.

Radio en TV, de podcast en de appjes.

Hoeveel woorden beklijven of vervliegen?

Nieuwe woorden voor oude zaken?!

Toen de Stem van God het won van die van mensen.

Tóén begon zijn reis.

Weg van de familie, weg uit een vruchtbare streek.

Weg uit een vertrouwd en overzichtelijk leven.

Vijfmaal hoorde Abraham Gods stem in zijn hele leven.

Hoe vaak zullen wij die STEM dit jaar horen?

Of blijven mensenstemmen Hem overstemmen?

De eerste keer klinkt Gods roepstem, als zijn oudste broer sterft.

Nahor, de vader van Lot.

Was dat het laatste duwtje om de reis te beginnen?

Halverwege stopt Abraham in Charan.

Stilstand in zijn geloof? Voor andere stemmen meer aandacht?

Dan sterft zijn vader.

Een laatste duw om toch verder te gaan?

Hoevelen stierven er in het afgelopen jaar onder ons?

Zette dat ons stil en daarna in beweging?

Verder met God.

Naar het land, het leven met Hem?!

Wat heeft Jezus veel willen verlaten voor ons.

Jammer dat we daarover zo weinig konden zingen.

Moesten we het aan de engelen overlaten?

In de Kerstnacht waren zij Gods stem!

“God heeft in de mensen behagen”.

Abraham kwam er door in beweging.

Een onbekende toekomst.

Maar een bekende Stem wees de weg.

De herders kwamen er door in beweging.

En wij?

We krijgen misschien niet zoveel tijd meer.

Grijp toch de kansen door God ons geboden.

De beste Gids wil ons leiden!

Zijn weg leidt naar een stralende toekomst.

Gelovend ga ik, eigen zwakheid kennend,

en telkens weer moet ik Zijn Stem verstaan.

Zó rijst in mij een lied van overwinning.

Ik bouw op U en ga in Uwe Naam.