Gehoorzaamheid geleerd – Jona (4)

... In de buik van de vis begint Jona weer te bidden. Daar komt hij terug bij de HEERE. Daar wordt het wonder opnieuw werkelijkheid: ‘Het heil is van de HEERE’ (Jona 2:9).

Binnenin de vis blijft Jona wel bewaard, maar comfortabel is anders. Over benauwdheid gesproken … Na drie dagen en drie nachten wordt hij bevrijd uit zijn vreemde gevangenis: ‘Toen sprak de HEERE tot de vis, en hij spuwde Jona uit op het droge’ (Jona 2:10). Als kind heb ik weleens gedacht dat Jona wordt uitgespuwd op het strand van Ninevé, maar Ninevé ligt helemaal niet aan zee. De vijandelijke stad ligt zo’n duizend kilometer landinwaarts. Vermoedelijk wordt Jona uitgespuwd op de kust van zijn thuisland, het beloofde land.

Daar ligt Jona op het strand. Vermoedelijk vol blauwe plekken, gebutst en gehavend. Ongetwijfeld vies en vuil van de ingewanden van de vis. Maar in zijn ogen zie je verwondering. Wat is de HEERE goed voor mij geweest: ‘… Maar uit het verderf trok U mijn leven omhoog, HEERE mijn God’ (Jona 2:6). De HEERE maakt een nieuw begin. Zo is de HEERE, ook vandaag. Bij Hem mag je opnieuw beginnen. In Jona 3 spreekt de HEERE opnieuw tot Jona. Eigenlijk is het dezelfde boodschap als in Jona 1: ‘Sta op, ga naar de grote stad Ninevé en predik tegen haar de prediking die Ik tot u spreek’ (Jona 3:1). In hoofdstuk 1 weigerde Jona dienst, maar nu gaat hij wel. Misschien is dat wel een groter bewijs van dankbaarheid dan alle woorden van dankbaarheid bij elkaar. Dankbaarheid is immers meer dan een dankbaar gevoel. Dankbaarheid blijkt niet alleen uit woorden. Dankbaarheid blijkt allermeest uit onze daden. Dan heb je God niet alleen nodig als je bang bent dat je vergaat. Dan bid je niet alleen als je in de problemen zit. Dan vergeet je God niet wanneer het weer goed gaat. Dan wordt je leven gericht op Hem. Dan gaat het je om Hem: ‘Neem mijn leven, laat het HEERE, toegewijd zijn aan Uw eer …’

Jona maakt zich klaar voor de reis. Algauw zien we Jona gaan, op reis naar Ninevé. Het is een lange reis naar een verre stad. Waarschijnlijk is Jona wekenlang onderweg. Weken waarin hij veel kan denken. Weken waarin hij zich iedere dag kan bedenken. Gelegenheid genoeg om opnieuw weg te lopen. Maar nu vlucht Jona niet. Jona gaat, nee nu niet meer mokkend zoals eerst. Hoe onwillig hij ook was, nu is hij van harte bereid om de weg te gaan die de HEERE hem wijst. Ontroerend klinkt zijn getuigenis: ‘Maar ik, met dankzegging zal ik U offers brengen; wat ik beloofd heb, zal ik nakomen’ (Jona 2:9).

Dat is de vrucht van het geloof: gehoorzaamheid geleerd. Het is een levenslange les op de leerschool van de Heilige Geest: ‘Leer mij volgen zonder vragen…’

En niet minder: ‘Leer mij volgen met mijn vragen.’ Om Jezus’ wil.