Geloofsslaap

... En Hij lag in het achterschip te slapen op een hoofdkussen.
Markus 4:38a

‘De Bewaarder van Israël zal niet sluimeren noch slapen.’

Maar Jezus slaapt.

Hoe is het mogelijk!

Jezus slaapt, terwijl het schip al volloopt.

De discipelen staan doodsangsten uit.

‘Meester, bekommert U er zich niet om dat wij vergaan?’

Maar Jezus slaapt.

Slapen, is dat niet meer iets voor de Baäl –

iets bespottelijks, zoals Elia op de Karmel duidelijk maakt?

Een echte God slaapt niet.

Hoe is het mogelijk?

Jezus is de Godmens.

En Hij openbaart zich in de storm op het meer als Machthebber – inderdaad: als God.

Dat leidt tot verwondering:

‘Wie is Deze toch, dat zelfs de wind en de zee Hem gehoorzaam zijn?’

Maar zo’n vraag kun je alleen maar stellen tegen de achtergrond van Jezus’ menszijn.

Als je beseft dat Jezus écht mens is.

Inclusief menselijke behoeften en emoties.

Zoals slaap, en angst.

Als God bedwingt Hij de winden en de zeeën.

Maar als mens sláápt Hij, en vertrouwt Hij zich te midden van alle rumoer toe aan zijn Vader.

Zo heeft Hij de gedaante van een volmaakte gelovige.

Daarom ook die vraag aan de discipelen:

‘Waarom bent u zo angstig? Hebt u dan geen geloof?’

Het raadselachtige slapen van Jezus leert ons een diepzinnige les.

Niet dat je altijd gered zult worden uit de stormen van het leven.

Dat niet.

Maar wel dit:

Zelfs al zóu je schip vergaan,

dan nóg kan er op de bodem van je ziel een diepe, geestelijke rust zijn.

‘Want ik ben ervan overtuigd dat noch dood, noch leven,

noch hoogte, noch diepte,

mij zal kunnen scheiden van de liefde van God.’

Dat is gelóófstaal.

En ben je eenmaal tot Zijn volgeling gemaakt,

dan kan de Zoon des Mensen stormen in je leven brengen om je juist díe taal te leren spreken.

Of béter te leren spreken.

Want let op:

Hoe zijn de discipelen eigenlijk op dat meer terecht gekomen?

Hadden ze dat zélf bedacht?

Wilden ze gaan vissen, misschien?

Nee, het initiatief kwam niet van de discipelen.

Het was een idee van Jézus.

Jézus had gezegd: ‘Laten we overvaren naar de overkant.’

Hij is het die de discipelen in deze storm heeft geleid.

Opdat Hij zich zou openbaren als Machthebber, als God.

‘Wie is deze?’

Maar ook opdat Hij als mens een volmaakt voorbeeld zou geven van geloof.

Er kunnen momenten in je leven zijn dat je in hetzelfde schuitje zit, om zo te zeggen.

En het schip al volloopt.

Wat verlang je er dan naar dat Jezus zich zal openbaren als Machthebber.

En dat er op Zijn bevel een ‘grote stilte’ in je leven komt.

Maar zou het ook kunnen dat Hij je wil oefenen in het slapen van een geloofsslaap?

Doch gij, mijn ziel, het ga zo ‘t wil,

Stel u gerust, zwijg Gode stil.

Dat is de slaap van Jezus.

Wie in Christus een nieuw schepsel is geworden,

die leert ook om zich naast Hem neer te leggen op een hoofdkussen.