Gezeten burger of pelgrim

... Gezeten burger of pelgrim

Gezeten burger of pelgrim

‘Ik vertrek.’

Op een goede dag maakt Abram zijn voornemen in de familiekring bekend.

Ik ga weg uit Ur, weg uit Haran, weg uit mijn familie. Waarheen? Naar het land dat God mij wijzen zal. Welke God? Sinear, de maangod, of één van de andere goden en godinnen van Ur? Nee, ik heb de stem gehoord van de enige echte God, die hemel en aarde gemaakt heeft.

‘Man, wat bezielt je? Je kunt toch niet zomaar alle schepen achter je verbranden? Je bent al 70 en Saraï, je vrouw, is al 65!  Kinderen hebben jullie niet. Waar maak je jezelf nu zo druk om? Blijf toch zitten waar je zit en haal je geen vreemde dingen in het hoofd’.

‘Nee, mijn besluit staat vast, ik kan niet anders.’

Gelovige mensen gaan in het voetspoor van Abram. In het geloof weten en belijden we dat we door God geroepen zijn. We kennen een ander leven dan dat wat zich tussen wieg en graf afspeelt. We doorzien de leugen die ons voorhoudt dat we maar één leven hebben en dat we er uit moeten zien te halen wat erin zit (want dood is dood…). We hebben weet gekregen van Gods koninkrijk. Het Woord heeft ons hart geraakt en daardoor zijn we voorgoed uit het lood geslagen.

Hoe is dan de praktijk van ons leven in 2025? De meesten van ons zijn nog steeds Nederlandse staatsburgers met een vaste woonplaats en een eigen adres. Mensen met een vast inkomen, een goede betrekking of een behoorlijk pensioen. Liefst houden we dat zo. Als we in het nieuwe jaar maar gezond mogen blijven of beter mogen worden, als er maar geen oorlog komt, als we maar kunnen genieten van ons deel in dit leven…

Maar door Gods genade kreeg ons hart een nieuwe richting. Zoals bij Abram en al die andere pelgrims in de Bijbel. Gods Woord ontwortelt en vervreemdt. Er komt het diepe besef dat we hier geen blijvende stad hebben, maar de toekomende stad, het koninkrijk van God, mogen zoeken. We staren ons niet langer blind op wat voor ogen is, maar we zien op Jezus, aan Wie ons hart zich hecht. Naar Zijn komst in heerlijkheid kijken we dagelijks uit. Aan Zijn beeld willen we gelijk worden gemaakt.

Reis je mee met Abram? Met die karavaan van al die gelovigen door de eeuwen heen?

Het gaat niet om goede voornemens. Het gaat om de gehoorzaamheid van het geloof in het luisteren naar Gods roepstem. En dat door de kracht van Gods Heilige Geest. Niet morgen misschien, maar heden.

Heere God, wij zijn vervreemden
door te luisteren naar Uw stem -

Breng ons saam met Uw ontheemden

in het nieuw Jeruzalem.