Direct contact opnemen met kerkelijk bureau of scriba algemene kerkenraad.

Meditaties

God neemt ons (soms pijnlijk) serieus

... In de Bijbel komen we tekstwoorden tegen waarover je kunt struikelen.

(Mattheüs 25: 1-13)

In de Bijbel komen we tekstwoorden tegen waarover je kunt struikelen. Zoals in de gelijkenis die Jezus vertelt over de tien bruiloftsmeisjes, waar we lezen dat de heer uiteindelijk tegen vijf meisjes zegt: ‘ik ken u niet.’ Vijf meisjes blijven blijkbaar buiten staan. En dat in een cultuur van gastvrijheid; waar de deur altijd open staat.

Wat moet je met die woorden?

Met z’n tienen gingen de meisjes de bruidegom tegemoet. Zou het verschil tussen de wijze en dwaze meisjes direct te zien zijn geweest? We lezen dat, wanneer de bruidegom op zich laat wachten, ze allen slaperig werden en in slaap vielen. Niet alleen de vijf dwaze meisjes.

Maar bij de komst van de bruidegom wordt het onderscheid zichtbaar. Dan is de olie op en komt het aan op de reserveolie.

Stel je in onze tijd voor dat je mobiele telefoon niet is opgeladen en je moet plotseling naar een plek waar je hem nodig hebt maar niet kan opladen. En je hebt ook geen powerbank (soort accu)…

Jezus wijst in deze gelijkenis op onze waakzaamheid. Waarbij de olie in de Bijbel vaak het beeld is van de Heilige Geest, die ons door het geloof verbindt met God.

Daarbij gaat het niet alleen om het geloven met ons verstand; maar ook om een levenshouding waarin gehoorzaamheid centraal staat. Om volharding en gebed, om dankbaarheid.

Wees dan waakzaam! –zijn de woorden waarmee Jezus de gelijkenis beëindigt.

Toch gaat het om meer dan onze voorbereidingen. In de voorstelling van de bruiloft wordt een verlangen opgeroepen naar de komst van Gods Koninkrijk! Namelijk dat we uitzien naar de Zoon des mensen: de Messias, de Bruidegom; de Heer.

Straks bij zijn terugkomst, maar ook nu al.

Dan moet je er toch niet aan denken dat je Hem misloopt! Dat je met zoveel andere dingen bezig was, dat je aan Hem voorbij leefde.

Het klinkt inderdaad hard; bijna cru als we de Heer horen zeggen: ‘ik ken u niet.’

Maar als het verlangen naar zijn komst er in ons leven helemaal niet is, zijn die woorden dan niet meer dan een echo van onze eigen woorden, wanneer wij in ons leven tegen God altijd gezegd hebben: ik ken U niet!

Als wij ons niet met Hem willen inlaten; niet met Hem willen leven. Blijkbaar neemt God ons dan pijnlijk serieus; en dringt Hij zich niet op. Ook dan niet. Je zou het de laatste ernst van het Koninkrijk kunnen noemen.

Zou dat Gods verlangen zijn? Dat we Hem mis lopen? Zou dat de reden zijn dat Jezus deze gelijkenis vertelde?

Ik zou zeggen: natuurlijk niet!

God doet er werkelijk alles aan om ons verlangen voor zijn hemels Koninkrijk te wekken. Om u en jou voor Hem te winnen.

Hij kwam ons in zijn Zoon tegemoet.

En telkens opnieuw klinkt die stem van de hemelse Vader: mijn zoon, mijn dochter, geef Mij je hart; geef Mij je leven.

Hebt u, heb jij zijn stem in uw en jouw leven gehoord en er gehoor aan gegeven?

 

 

Naar overzicht

Geplaatst door:

ds. M.L.W. Karels

Datum:

21 juni 2021

Deze website is ontwikkeld in samenwerking met: