Direct contact opnemen met kerkelijk bureau of scriba algemene kerkenraad.

Meditaties

Gods ultimatum

... En de heer van de wijngaard zei: Wat zal ik doen? Ik zal mijn geliefde zoon sturen. Als ze deze zien, zullen ze mogelijk ontzag voor hem hebben.

Waarom grijpt God niet in?

Waarom helpt Hij het arme volk van Oekraïne niet?

Waarom doet Hij Poetin niet wat aan?

Hoe ver moet het nog gaan met die verschrikkelijke oorlog?

Vragen die bij ons rijzen in deze weken waarin we de beelden van miljoenen mensen in nood niet van ons netvlies krijgen.

Jezus vertelt een gelijkenis op het tempelplein in Jeruzalem.

Nu kan het nog, binnenkort zal Hem het zwijgen worden opgelegd.

Het verhaal gaat over een heer die een top- wijngaard aanlegt, geschikt om de beste druiven op te leveren. Hij vertrouwt aan pachters het beheer van de wijngaard toe.

Deze slechte pachters eigenen zich de wijngaard toe en weigeren de huur te betalen. De heer mag geïnvesteerd hebben, zij strijken zelf het hele rendement op.

De boodschappers van de heer worden geslagen, mishandeld en zelfs vermoord.

Grove contractbreuk is dat, ernstig onrecht, ongehoorde criminaliteit.

Wat doet de eigenaar nu? De mensen om Jezus heen wisten het wel.

Die slechte pachters krijgen lik op stuk.

Maar het verhaal wordt ineens vreemd, ja gewoon onvoorstelbaar! De eigenaar van de wijngaard komt niet met een politiemacht om de pachters hun verdiende loon te geven.

In plaats daarvan gaat Hij over tot een laatste offensief van liefde en geduld.

Een genadig ultimatum. We horen hem hardop denken. ‘Wat moet ik doen? Ik weet het! Ik straf niet. Nog niet. Ik zend mijn zoon. Hem zullen ze niets doen en als ze hém zien, zullen ze mij weer respecteren!’

Maar…wanneer de zoon van de eigenaar bij de poort van de wijngaard komt, pakken de pachters hem beet en vermoorden hem buiten de wijngaard (zodat deze niet door bloed verontreinigd wordt…).

Wat bedoelt Jezus met deze gelijkenis? Het kan gewoon niet missen: de wijngaard is Israël.

Het volk van God, het uitverkoren volk.

De slechte pachters zijn de religieuze leiders. Ze staan model voor het hardnekkige volk dat door de eeuwen heen de profeten heeft mishandeld en gedood.
Ze staan ook model voor de opstandige mensheid die de Schepper de rug toekeert.

Vooral onthult Christus hier wie God is en hoe God is.

Wanneer de Zoon Gods recht komt handhaven, doet Hij dat op een ontwapenende wijze, in de overgave van de liefde. Als een gezant met de witte vlag die het broeinest van de rebellen binnengaat. Op ongekend liefdevolle wijze claimt God Zijn eigendom door Zijn erfgenaam te zenden. De HEERE geeft alles wat Hij heeft, om opnieuw in bezit te nemen wat van Hem is.

Hij heeft alles over voor Zijn wijngaard! God zelf daalde in Christus ongewapend en ontwapenend neer op aarde. God gaat door, ook al kost Hem dat de hoogste prijs.

Hoewel de heer in die gelijkenis ver weg was, gaf hij de wijngaard niet op. Zo is het met God. Hoewel God in de werkelijkheid voor ons soms ver weg lijkt, ver weg in Kiev en in Mariopoel, geeft Hij zijn volk en Zijn schepping niet op. Hij heeft het liefste er voor over om Zijn volk en Zijn wereld terug te krijgen.

Juist daarom heeft het onrecht niet het laatste woord. De slechte pachters en de dwaze bouwers trekken niet aan het langste eind. In vers 18 lezen we: Ieder die op die steen valt, zal verpletterd worden, en op wie hij valt, die zal hij vermorzelen.

God zal recht doen en Hij heéft in Christus al recht gedaan. Op Goede Vrijdag is Pasen gevolgd. Daarmee is de ondergang bezegeld van alle machten van het kwaad.

De wijngaard is niet voor de agressors en de machtswellustelingen. De wijngaard is voor wie op Christus hopen en wie hun leven bouwen op de Hoeksteen die God heeft gelegd.

Naar overzicht

Geplaatst door:

Prof. dr. J. Hoek

Datum:

14 maart 2022

Deze website is ontwikkeld in samenwerking met: