Hebben wij nog een boodschap voor Israël?

... Het antwoord op de hierboven gestelde vraag is volmondig: Ja

Betuigende, beide Joden en Grieken, de bekering tot God en het geloof in onze Heere Jezus Christus

(Handelingen 20: 21)

Het antwoord op de hierboven gestelde vraag is volmondig: Ja. Echter, gezien alles wat de christenen de Joden de eeuwen door hebben aangedaan, past ons grote bescheidenheid in het overbrengen van de boodschap van het Blijde Evangelie aan de Joden wereldwijd en in het huidige Israël.

De Blijde boodschap van het Evangelie is van levensbelang voor Joden en heidenen.

We zien dat duidelijk in de prediking van Petrus en de andere apostelen en later in het optreden van Paulus.

Na de uitstorting van de Heilige Geest.

Op de eerste Pinksterdag waren er vele Joden uit alle windstreken in Jeruzalem. Zij hoorden als eerste de preek van Petrus en de oproep om zich te bekeren en te geloven in de Heere Jezus Christus. Duizenden kwamen er in Jeruzalem tot geloof en bekering.

Direct na het ontstaan van de eerste gemeente is de vijandschap al te merken van de Joodse leiders die het Sanhedrin vormde.

Nog voordat de heidenen in beeld komen is er al vijandschap tussen de volgelingen van de Heere Jezus en de Joodse leiders.

Voor zover mogelijk erkende de apostelen het gezag van het Sanhedrin, maar Petrus houdt hen voor dat zij God meer gehoorzamen moeten dan het Sanhedrin.

De prediking van Paulus.

Na zijn bekering, de genezing van zijn ogen en zijn doop, ging Paulus naar de synagoge in Damaskus en verkondigden de Joden in de synagoge dat Jezus Christus de Zoon van God is. Direct krijgt Paulus te maken met vijandschap van de Joden die niet wilden geloven.

Dat is door gegaan. In Salamis op Cyprus, in Antiochië, in Ikonim, Thessalonica, Athene, Corinthe en Efeze, overal waar Paulus kwam ging hij eerst naar de synagoge en predikte aan de Joden het Evangelie. Maar overal waren het de vijandige Joden die Paulus min of meer dwongen de synagoge te verlaten om samen met de Joden die gelovig waren geworden aan de heidenen het Evangelie te gaan verkondigen.

Zo ontstonden overal christelijke gemeenten van Joden en heidenen.

Geloof en bekering is ook nu van belang voor Joden en heidenen.

Wanneer wij als christenen uit de heidenen de Joden in contact willen brengen met het Nieuwe Testament en willen getuigen van de Heere Jezus dat Hij de beloofde Messias is, dan moeten we het niet vreemd vinden wanneer we vijandig worden behandeld.

De kerk is daar zelf mede schuldig aan. In plaats dat wij de Joden met liefde hebben omringd, heeft de kerk de Joden de eeuwen door onderdrukt en als tweederangs burgers behandeld.

Laten wij de Joden eerst maar onze liefde laten zien omdat wij beseffen dat Israël nog steeds Gods volk is. Bidt maar in de binnenkamer voor hen, vraag de Heere of Hij Zijn volk de ogen wil openen voor de Heere Jezus.

Vervolgens mogen we onze liefde laten zien door de Messias belijdende Joden te steunen zodat zij, ongehinderd door financiële zorgen, hun volksgenoten het Blijde Evangelie van de Heere Jezus Christus mogen vertellen en voorleven.

Wij, de ingeënte wilde olijftakken, mogen elke dag de Heere vragen of Hij de, door ongeloof afgebroken natuurlijke takken, weer wil enten op de olijfboom.