Het volgen van Jezus

... Lukas 9: 57-62

Bovenstaande woorden hebben de vertalers van de Herziene Statenvertaling als samenvatting geschreven boven het gedeelte uit Lukas 9. Om in het kort weer te geven waar de volgende verzen over gaan. Ik moest denken: je zou maar een welwillende zoeker van het evangelie zijn, op zoek naar wat het betekent om Jezus in je leven te volgen, en dan bij zo’n kopje blijven haken. Dan kom je in die verzen wel het nodige tegen. Want het is nogal wat, wat Jezus daar vraagt om Hem te volgen. Als het erop lijkt dat je niet eerst je vader mag begraven, of afscheid mag nemen van je familie. Wat moet je met die woorden?

In het voorafgaande gedeelte had Jezus tot tweemaal toe zijn lijden aangekondigd en in Lukas 9: 51 lezen we dat Jezus zijn aangezicht keerde naar Jeruzalem om daarheen te reizen. Dat is meer dan een weergave van reisplannen. Je zou  kunnen zeggen dat de Lijdenstijd  voor Jezus vanaf dat moment nog duidelijker begint, met de ogen gericht op wat er in Jeruzalem en op Golgotha zou gaan plaatsvinden. Waar Hij verworpen en overgeleverd zal worden en zijn leven zal geven. In dat licht staan de verzen die erop volgen: weet wat het betekent om Hem te volgen!
Wat krijgt dan écht prioriteit in je leven? Zelfs de dingen die normaal gesproken op de eerste plaats staan – zoals het begraven van geliefden en afscheid nemen – zijn daaraan ondergeschikt. Niet dat ze geen plaats krijgen, maar Jezus waarschuwt om niet te blijven hangen bij wat achter ons ligt, maar vooruit te kijken naar het Koninkrijk van God. 

Ik haalde zojuist een welwillende zoeker aan, die op zoek is naar het geloof; dat die door zulke woorden zou kunnen worden afgeschrikt. Maar later dacht ik: hoe is het eigenlijk voor mijzelf? En hoe leest u of lees jij deze woorden van Jezus? Wanneer we mogelijk heel vertrouwd zijn met de Bijbelse verhalen: zouden wij Jezus op deze weg kunnen volgen? Hebben wij werkelijk door wat het betekent?
Hoeveel belemmeringen kunnen er niet zijn op onze weg om Jezus daadwerkelijk te volgen? 

Ik sprak onlangs nog iemand voor wie dit serieus een obstakel was of hij zijn ja-woord wel kon geven om Jezus te volgen in zijn leven. Want zou hij dat werkelijk waar kunnen maken? En dat was bij die persoon volgens mij echt geen kwestie van ongeloof of onwelwillendheid. Veel eerder nam hij de woorden van Jezus waarschijnlijk veel serieuzer dan veel anderen, die zo vertrouwd zijn met het evangelie, dat ze (of we?) er niet meer bij stilstaan wat het volgen van Jezus betekent.  

De lijdenstijd die we zijn ingegaan bepaalt ons bij de diepte van Jezus’weg naar Jeruzalem; ze houdt ons een spiegel voor maar laat ons vooral op Jezus zien. 

 
Jezus, ga ons voor,
deze wereld door
en U volgend op Uw schreden,
gaan wij moedig met U mede.
Leid ons aan Uw hand,
naar het vaderland.