Leiderschap

... Want het paste Hem, om Wie alle dingen zijn en door Wie alle dingen zijn, dat Hij, om veel kinderen tot heerlijkheid te brengen, de Leidsman van hun zaligheid door lijden zou heiligen.
(Hebreeën 2: 10)

We leven in onrustige tijden. In Europa woedt een oorlog in Oekraïne. Opeens zijn alle ogen gericht op grote wereldleiders wiens besluiten grote gevolgen hebben voor heel veel mensen, dichtbij en verder weg: voor hen die met oorlog te maken krijgen, als ook met voedselschaarste en energiezorgen.

Ook in ons eigen land wordt het leiderschap op de proef gesteld te midden van grote vraagstukken die spelen; waarbij het er steeds vaker om lijkt te gaan wie met de grootste mond zichzelf op de voorgrond weet te zetten.

Midden in die bewogen wereld leek het overlijden en de uitvaart van koningin Elizabeth II alles even stil te zetten. Op een maandagmorgen in september was de Westerminster Abbey in Londen gevuld met leiders uit de hele wereld. Uit nagenoeg alle landen waren ze naar Londen gekomen om de vorstin een laatste eer te bewijzen (of was het – voor sommigen – om door de wereld gezien te worden?). Ten aanhoren van hen allen sprak de aartsbisschop van Canterbury, Justin Welby, in zijn overdenking over liefdevolle dienstbaarheid; als iets dat zeldzaam is onder mensen. En, zo zei hij, onder leiders is het nog zeldzamer.

Een rake typering. Want zien we via het nieuws niet de voorbeelden van leiders die voor hun eigen macht en roem gaan? In dat opzicht werd koningin Elizabeth door velen geprezen om haar trouw en dienende manier van leven voor haar land, ook al hoeven we daar ons oordeel niet over te vellen. Maar het was wel een getuigenis; het werd opgemerkt.

In het Nieuwe Testament gaat het in de Hebreeënbrief over het werk van de Heere Jezus. Daarin wordt ook gesproken over zijn leiderschap: ‘Hij is met heerlijkheid en eer gekroond!’ En toch is het een vreemd leiderschap; want wat is er nou van te zien? Dat Hij regeert? Dat Hij de macht heeft? Roept dat vandaag de dag niet bij velen vragen op: als er dan een God is… als Hij dan regeert… Dat werd destijds ook al benoemd: ‘nu zien wij nog niet dat Hem alle dingen onderworpen zijn.’

Hoezeer kun je Jezus’ weg weergeven als dienend leiderschap – dat door het lijden heen is gegaan, tot het uiterste: langs het kruis van Golgotha. Niet om gediend te worden, maar om te dienen. Op een treffende manier lezen we in bovenstaande tekst dat Hij deze weg van het lijden ging ‘om veel kinderen tot heerlijkheid te brengen’; om de weg tot de hemelse Vader te openen, waarover het in het vervolg van de Hebreeënbrief nog verder zal gaan.

De vraag is wel: door wie laat u zich leiden? En jij? Treffend bracht Welby het onder woorden: ‘Jezus – die in Johannes 14 zijn discipelen niet vertelt hoe ze moeten volgen, maar wie ze moeten volgen – zei: “Ik ben de weg, de waarheid en het leven”.’

Laat Hij zo, midden in deze onrustige wereld, ons navigatiepunt zijn, om te volgen.