Licht in duisternis: een Kind

... Licht in duisternis: een Kind

Licht in duisternis: een Kind

“Voorzeker, er zal geen donkerheid blijven voor het land waarin benauwdheid is.

Want een Kind is ons geboren” (Jesaja 8:23 en 9:5)

Het is een bekende tekst in de adventstijd. Een tekst die spreekt van hoop en verwachting. Een moedgevend woord. Hoe hebben we hiernaar geluisterd in voorgaande jaren? Dat zal verschillend zijn. Troostend voor wie verdriet had. Bemoedigend voor wie zich verlaten voelde. Wie een goede, voorspoedige tijd had horen de woorden bij het uitzien naar gezelligheid en zingen van vrede op aarde. En vul maar aan.

In dit zo andere jaar, Anno Domini 2020, komen we wellicht dichter bij het verband waarin de tekst staat. De tekst begint niet met licht, maar met donkerheid en benauwdheid. Een volk dat in duisternis wandelt. Het leven is voor hen uitzichtloos geworden, zonder perspectief.

Toen was het de benauwdheid door oorlogsgeweld. Het was de tijd van stampende laarzen van marcherende soldaten. Hun mantels waren besmeurd met het bloed van hun slachtoffers. Het ging er heftig en wreed aan toe. Donkerheid en benauwdheid.

Vluchtelingen onder ons kunnen ons vertellen hoe angstaanjagend de wreedheid van oorlog is. Hebben we in voorgaande jaren echt naar hen geluisterd?

Wie dagenlang geen eten konden vinden, kunnen ons zeggen hoe het donker van de honger is. Hebben we tijdens onze kerstdagen echt aan hen gedacht?

En wie op de IC liggen met aangetaste longen, weten wat benauwdheid is.

De wereld blijkt veel donkerder dan dat we nog niet lang geleden meenden.

Wat zullen we nu bidden? Wat zullen we tot God roepen? In de tijd van Jesaja hoorde hij een roepen in woede. Hij hoorde hoe mensen de koning en God vervloekten. En ze werden voortgedreven het donker in, in plaats van terug naar de wet en het getuigenis. Verder van God in plaats van dichter naar Hem. Wat zal Hij doen? Zwijgen?

Hij spreekt. Toch geeft God het antwoord van licht in het duister. Zoals het nu is, zal het niet blijven.

God geeft antwoord: “Want een Kind is ons geboren”. Is dat het antwoord op de benauwdheid? Een Kind, voor het oog machteloos en onbetekenend tegenover de angst en machteloze woede van de mensen.

God zegt: een Kind. Profeet, noem Zijn Namen. “Wonderlijk, Raadsman, Sterke God, Eeuwige Vader, Vredevorst”. Dit Kind is Dezelfde als in een eerder hoofdstuk, Immanuël. En profeet, zegt het in een later hoofdstuk: “In al hun benauwdheid was Hij benauwd (…) Door Zijn liefde en door Zijn genade heeft Hij hen bevrijd”.

Dit is het getuigenis. Dit is Gods Kerstevangelie. Wat gaat u ermee doen?

Uw koning en God vervloeken (dat kan diep in jezelf verscholen liggen) of met een belijdenis van zwakheid en schuld in verwondering volhardend bidden:

“Ik blijf de HEER verwachten,

mijn ziel wacht ongestoord:

ik hoop in al mijn klachten

op Zijn onfeilbaar woord”

Want een Kind is ons geboren…