Oproep tot duurzaamheid

... Galaten 5: 13-26

Een thema als duurzaamheid is de laatste jaren in onze samenleving steeds meer op de agenda komen te staan. Steeds meer groeit het besef dat er iets moet veranderen in de manier van leven en onze manier van omgaan met het milieu. Want zoals het nu gaat, kan het niet langer. We zullen bijvoorbeeld over moeten stappen op nieuwe energiebronnen. Niet voor niets werd onlangs het klimaatakkoord gepresenteerd, waarbij richtlijnen zijn opgesteld op welke manier gestelde doelen bereikt dienen te worden.

Op een ander terrein, en toch met de nodige raakvlakken, komen we hetzelfde thema al tegen in de Bijbel. Wanneer het namelijk gaat over het leven vanuit het geloof. Je kunt stellen dat we in de Bijbel de oproep tot duurzaamheid tegenkomen, omdat er iets fundamenteels moet veranderen in onze manier van leven.

In de Bijbel lezen we dan begrippen als de oude mens of het vlees, waarmee onze menselijke natuur wordt bedoeld. Wanneer je je daardoor laat leiden, dan ga je daar als mens aan ten onder. En niet alleen jezelf, ook je omgeving en de wereld gaat er aan kapot. Wanneer mensen op zichzelf gericht zijn; wanneer ze alleen maar aan zichzelf denken, zich overgeven aan de eigen begeerten en verlangens en zich daardoor laten leiden.

Daar tegenover horen we, bijvoorbeeld in de Galatenbrief, de oproep om je te laten leiden door de Heilige Geest; zodat de Heilige Geest, die met Pinksteren is uitgestort, in je leven kan werken en zijn vrucht kan laten groeien.

En wanneer we het dan toch over duurzaamheid hebben: hoe kenmerkend is het dat Jezus de Heilige Geest vergelijkt met de wind die waait waarheen hij wil; en dat we aan het begin van het boek Handelingen lezen hoe met het Pinksterfeest er een geluid kwam als van een geweldige windvlaag. Het is een vergelijking met de wind die alles te maken heeft met de betekenis van het Hebreeuwse woord voor geest, roeach. Dat woord betekent wind, adem, geest. Je zou dus kunnen zeggen dat in de Bijbel na Pinksteren al langer wordt opgeroepen om over te stappen op ‘Windenergie’. Of, zoals de tekst van een kerklied het vertolkt: ‘wij leven van de wind’. Om ons zodoende te laten leiden door de Geest van God.

Ja, wanneer we als gemeente van Jezus Christus na Pinksteren met minder aan denken te kunnen, dan leven we geestelijk onder de maat. Wanneer we ons niet open stellen voor het werk van de Heilige Geest in ons leven.

Overigens, als we ons laten leiden door de Geest van God en daarin werkelijk duurzaam leven, zou dat dan geen gevolgen (moeten) hebben voor onze omgang met Gods schepping? Wanneer namelijk niet onze verlangens het voor het zeggen hebben, maar bijvoorbeeld de vrucht van zelfbeheersing gevonden wordt in ons leven.

En ik vroeg me af of het met minder mogelijk is; of de klimaatdoelstellingen werkelijk gehaald worden wanneer Gods Geest mijn leven niet zodoende verandert dat niet mijn eigen verlangens het voor het zeggen hebben, maar Hij hierin mij door zijn Geest de weg wijst.

ds. M.L.W. Karels