Schreeuwen

... Schreeuwen

Schreeuwen

Lucas 18:35-43

‘Hij riep en zei (..)’ -vers 38-

‘(..) Hij riep echter des te meer (..)’ -vers 39-

Er zijn veelvoorkomende woordjes in de Bijbel waar we in de praktijk weinig mee doen. Je leest ze zo vaak dat je er helemaal aan gewend bent geraakt. Je zou ze missen als ze geschrapt zouden worden. Wat ze echter letterlijk zeggen, is uit het gehoor verdwenen. Nou ja, we horen en registreren het woordje wel. Plakken het vervolgens exclusief aan het toen en daar van de Bijbelse geschiedenis. Het woordje zelf ‘doen’, komt niet in ons op.

Het woordje ‘schreeuwen’ is er zo één. We komen het twee keer tegen in Lukas 18:35-43. De blinde bedelaar roept naar Jezus. Hij roept zijn misère en ellende naar Hem uit en doet een beroep op zijn hart. De omstanders zijn er niet van gediend. Ze ervaren het roepen als hinderlijk of ongepast. Ze berispen hem. Het is blijkbaar prima dat hij daar zit aan de kant van de weg om te bedelen. Ze willen hem ook nog wel eens iets toestoppen. Maar er zijn grenzen. Hij moet geen lawaai gaan maken. Geen overdreven aandacht trekken. Hij is maar een blinde bedelaar. Ze berispen hem; ken je plek, klinkt daarin door.

Het evangelie begint daar waar die blinde man zich niets aantrekt van dat gemopper. Blijkbaar heeft hij iets over Jezus vernomen dat hem er toe aan zet om alles van Hem te verwachten. Hij zet veel op het spel. Hij is immers ook afhankelijk van de goodwill van de mensen die hem berispen. Als die het niet met hem zien zitten, kan hij zijn inkomsten helemaal vergeten. Dit is een punt waar hij moet kiezen. Voor de omstanders en dus ergens tegen Jezus. Of voor Jezus en tegen de omstanders. Hij maakt de goede keuze. De blinde man luistert niet naar de kritiek.

Hij laat zich niet sussen. Hij schreeuwt nog harder. Je moet het zien en horen: een vertrokken, rood aangelopen gezicht, mond wagenwijd open. De decibelmeter slaat ver uit. Je oren piepen er van. Jezus hoort het. Hij laat zich erdoor raken. Het komt bij Hem binnen. Hij laat de man roepen, geneest en redt. In veel kerken kun je vandaag stilteruimtes vinden. Met de stilte kunnen we in onze manier van doen als kerken goed overweg, lijkt het. Ik dacht bij deze tekst met dat lawaaiige geschreeuw tot Jezus: zouden er ook niet ruimtes opengesteld kunnen worden waar mensen mogen schreeuwen? Zo concreet als die bedelaar. Soms neemt geloof de gestalte aan van alleen maar ‘help’ kunnen roepen. Ook dat telt. Ook door zulk soort geloof word je gered, zegt Jezus zelfs.