Soms brengt de dood bij elkaar wat het leven heeft gescheiden

... Soms brengt de dood bij elkaar wat het leven heeft gescheiden

Soms brengt de dood bij elkaar wat het leven heeft gescheiden

Izak en Ismaël, zijn zonen, begroeven hem in de grot van Machpela.

(Genesis 25:9a)

Soms brengt de dood bij elkaar wat het leven heeft gescheiden. We zien dit gebeuren bij de begrafenis van Abraham. Het boek Genesis vertelt dat de aartsvader begraven wordt door zijn zoons Izak en Ismaël. Dit is opvallend, want Izak en Ismaël waren wel familie maar geen vrienden. Hun levenspaden waren op Gods bevel uit elkaar gegaan. Ismaël was, nadat hij de kleine Izak belachelijk had gemaakt, weggestuurd uit het huis van Abraham. Hij was in de woestijn Paran gaan wonen. De levenspaden van de halfbroers waren uit elkaar gegaan, maar hier kruisen ze elkaar toch weer. De onenigheid uit het verleden verhindert niet dat ze samen hun vader de laatste eer brengen. Misschien is onze gedachte hierbij: hun onenigheid had lang geleden plaatsgevonden, toen ze nog jong waren. Daar moet je vele jaren later toch niet meer moeilijk over doen? Ja, voor Izak kan die redenatie goed opgaan. Maar voor Ismaël waren de gebeurtenissen van toen zeer ingrijpend geweest voor zijn verdere leven. Hij was de eerstgeboren zoon van Abraham, maar de ereplaats van voornaamste erfgenaam heeft hij niet gekregen. Ismaël werd de woestijn ingestuurd en Izak nam de plaats van de eerstgeborene in. Ismaël had jaloers kunnen zeggen: ‘Ik wil niet naast die Izak staan, die mijn ereplaats heeft afgepakt.’ Maar Ismaël staat bij de grot van Machpela zij aan zij met zijn broer. Dit siert Ismaël. Vertelt dit ons dat hij zijn wegzending heeft aanvaard?

Soms brengt de dood bij elkaar wat het leven heeft gescheiden. Jaren geleden maakte ik het van dichtbij mee. Een vader was overleden. De vraag die de familie bezig hield, was: zouden beide zoons bij de begrafenis aanwezig zijn? Als de ene zoon er zou zijn was de kans groot dat de ander thuis zou blijven. Al vele jaren hadden de broers elkaar niet gezien. Ruzie had hun levenspaden uiteengedreven. Enkele dagen voor de begrafenis ontmoetten de broers elkaar bij de kist van hun vader. Bij de uitvaart voerde een van de broers het woord. Hij vertelde dankbaar dat dingen waren uitgepraat en vergeven. Is er iemand met wie u het goed moet maken? Wacht daar dan niet mee, want je weet niet wanneer de dood scheiding maakt tussen u en de ander.

Soms brengt de dood bij elkaar wat het leven heeft gescheiden. Dit geldt bij uitstek van de dood van Degene Die Abraham van verre gezien heeft. De Gestorvene en Opgestane heeft de kracht om kloven te overbruggen. De kloof tussen God en mens, maar ook die tussen Jood en Palestijn, Rus en Oekraïner, Noord-Koreaan en Zuid-Koreaan, moeder en dochter, broer en broer. Bij Christus’ open graf leer ik om anders te kijken naar degene die in geloof naast me staat. Die gehate vijand wordt een geliefde broeder of zuster. De Vader houdt van hem, dan kan ik hem toch niet haten? Prijs de Heere, de weg is open naar de Vader, naar elkaar!

Ds. M.W. Westerink