TOEN HEB IK JOU GEDRAGEN

... Luister naar Mij, huis van Jakob

Luister naar Mij, huis van Jakob,... u, die door Mij gedragen bent vanaf de moederschoot, gedragen vanaf de baarmoeder, ja, tot uw grijsheid toe zal Ík u dragen; ...Ík zal dragen en redden.

Herinnert u zich de passage van de Christenreis van John Bunyan waar de christen in het moeras Wankelmoedigheid komt vast te zitten? Hij zinkt weg en ziet zijn einde al naderen. Maar hij komt er toch uit omdat meneer Helper hem wijst op de grote witte stenen die er liggen. Dit is een beeld voor de beloften van God. In Jesaja 46 overdenken we er één van. Hier is de Heere zelf aan het woord. Hij zal het zeker doen.

Hij hoeft niet gedragen te worden, zoals de afgodenbeelden. Jesaja spot ermee. Maar de Here, de levende God hoeft niet gedragen te worden door ons mensen, Hij draagt ons!

Hij draagt ons vanaf het prilste begin tot aan het einde van ons leven. God draagt en verdraagt ons mensen, van welke leeftijd we ook zijn. Hij draagt door de diepte heen, zelfs door de dood heen. Als wij niet verder kunnen, dan klinkt hier Gods woord tot u: Ik zal u dragen en ondersteunen! Ook al weet u niet hoe het verder gaat, en ziet het er niet best uit, Ik zal er zijn elke dag tot aan het einde van de levensweg. De schapen die niet meer verder kunnen, afgedwaald, verstrikt, en moe zal de Goede Herder op zijn schouders dragen, naar huis, aan zijn hart.

Daarin zien we Gods genade schitteren. Hij draagt en redt notabene “het huis van Jakob.” En we weten dat Jakob een bedrieger en materialist was. De Here geeft deze belofte aan “overtreders” (vs. 8) en “onbuigzamen van hart” (vs. 12). Niemand is te slecht of te goed voor deze grote belofte.

De God van Israel draagt vanaf de moederschoot, tot de ouderdom. Dit geldt voor ons persoonlijk en ook in de geschiedenis van Gods volk. Hij draagt, vanaf de geboorte van het volk van God (door de roeping van Abraham), tot aan de ouderdom (de voleinding). Israël en de kerk moeten soms door moeilijke perioden heen, maar de Here laat Zijn volk niet wegvagen.

Laten we dan de Here toch vertrouwen en liefhebben. Dan hoeven we niet bang te zijn voor de dagen of de jaren die nog komen. Laten we niet vertrouwen op afgoden, wat is dat dwaas en zinloos en zondig! Laten we niet vertrouwen op onszelf, op geld, of goede werken of wat dan ook. Alleen de ware God is ons geloof en vertrouwen waard! Hij hoort en antwoordt, Hij verhoort en redt, Hij vergeeft en draagt! Het bekende gedicht, ‘een droom die geen bedrog is’ over de twee sporen voetstappen op het strand eindigt:

De Here keek me toen vol liefde aan
En antwoordde op mijn vragen:
"Mijn lieve kind, toen het ‘t moeilijkst was
Toen heb Ik jou gedragen."