Troost

... “Toen mijn gedachten in mij zich vermenigvuldigden, verkwikten uw vertroostingen mijn ziel”.

(NGT: “Als ik bang was en vol zorgen, hebt U mij getroost en blij gemaakt”.)
Psalm 94: 19

Troost te midden van zorgen en vragen. Daarom gaat het in deze psalm. Ook in ons leven. Wij leven in een wereld vol onrecht en geweld. Ook wij zelf zijn lang niet volmaakt. Wanneer komt het goed? Wanneer komt Gods koninkrijk en herstelt God alles? Je kunt er zo naar verlangen.

Dat doet ook de dichter van Psalm 94. Hij ziet het onrecht en het misbruik maken van macht. Vooral de armen zijn daarvan het slachtoffer. Evenals in onze tijd. Extra pijnlijk is dat het hier niet gaat om vreemde volken die Israël verdrukken. Het gaat hier om Gods eigen volk. Daar gebeuren vele slechte dingen. Daar zijn mensen corrupt en zeggen: “Wat maakt het uit? God ziet het toch niet”.

De dichter is machteloos. Het onrecht is niet te stoppen. Alleen God kan helpen. Daarom bidt hij: “God van wraak, kom”. Dat is niet bidden om wraak zoals mensen zich wreken. Die wraak is hard, zonder medelijden. Het is een gebed om herstel van recht en om hulp voor verdrukten. Opdat eindelijk de wereld zal zijn zoals de Here het bedoeld heeft.

Daarom roept de dichter tot God. Hij vertrouwt Hem. God is Koning. Hij is Rechter. Hij zal recht doen. Dat heeft Hij immers beloofd. God ziet wel terdege wat er gebeurt. Dat Hij het kwaad niet direct straft is niet onverschilligheid, maar geduld. Eenmaal zal de Here het oordeel uitspreken. Maar nu geeft Hij nog gelegenheid tot bekering. Want God wil het leven, ook dat van ons. Daarom roept Hij ook ons door zijn Woord.

Bij Hem zoekt de dichter hulp. Zoals een kind, dat gevallen is, troost zoekt bij moeder. De pijn is er nog. De vragen en zorgen zijn nog aanwezig. Maar de Here is er ook met zijn troost en zegen. Met Hem kan de dichter verder, blijmoedig en veilig.

Bij God is ook troost voor ons. Wij kennen dezelfde vragen in deze wereld vol onrecht. Ook in ons eigen leven. Bijvoorbeeld, als er ziekte is, als je merkt dat het zien, en dat de krachten minder worden. Als er zorgen zijn om de kinderen en kleinkinderen. Als…… En ook, als we beseffen dat ook wij vaak God verdriet doen door onze zonden. Bij onszelf is geen oplossing. Wel bij God. Door Christus.

God heeft ons niet veroordeeld, maar zelf onze straf gedragen. Hij is mens geworden. Hij, Jezus is voor ons gestorven en opgestaan. Hij leeft, en wij mogen leven met Hem te midden van deze wereld en onze persoonlijke omstandigheden. Leven uit deze genade, met het uitzicht op zijn koninkrijk van vrede. Dat leven met Hem is een verkwikking die we u allen van harte gunnen. Dat leven geeft blijdschap zodat we verwonderd zingen:
“Ere zij de Vader en de Zoon en de Heilige Geest”.