Verlangen en gedenken

... Verlangen en gedenken

Verlangen en gedenken - Psalm 63

David is in de woestijn. Daar kan hij niet leven. Zijn lichaam niet en vooral zijn ziel niet. Want in de woestijn is het heiligdom onbereikbaar. David kan niet samenkomen met Gods gemeente. Hij mist de tempelzang en de offers. Ook de zegen van de priester gaat aan hem voorbij. Dat is onhoudbaar. Daarom schreeuwt David het uit: O God, mijn God, U zoek ik. Hij snakt naar de ontmoeting met God.

Om dat te begrijpen moeten we bedenken dat David anders in het leven stond dan wij. Wij zingen: Op bergen en in dalen, ja overal is God. In de kerk is God misschien wel ietsje meer aanwezig, maar wij kunnen God overal vinden – denken we. Voor David was dat anders. God was verbonden met het heiligdom. Dáár woonde God. Buiten het heiligdom is er alleen de herinnering aan God. In de woestijn zijn, zonder het heiligdom, is dus: zonder God zijn.

Ik ben David beter gaan begrijpen in de coronacrisis. Hoewel ik iedere week naar de kerk kon, miste ik Gods gemeente die daar samenkomt. In een lege kerk ontdekte ik hoeveel de gemeente bijdraagt aan de verkondiging. Ik miste het gebed tijdens de verkondiging. Ik miste de weerklank op het Woord. In de samenkomst van Gods gemeente in de Sionskerk vind ik God. Ik ging David begrijpen.

***

Na dit felle begin bindt David toch wat in. Het is waar: God aanschouwen, Gods macht en heerlijkheid zien, Gods goedertierenheid proeven, kan alleen in het heiligdom. Maar God gedenken kan overal. Zelfs in de woestijn, zelfs in de nacht. Hoe dor en donker het ook is, God gedenken kan altijd en overal.

David gedenkt God. Hij roept Gods daden terug in zijn herinnering. Hij overweegt wie God voor hem geweest is en wat Hij voor hem gedaan heeft. Om dat gedenken nog intenser te maken, spreekt David het ook uit. Onze vertaling heeft het over ‘peinzen’. Je kunt ook vertalen: prevelen. David brengt onder woorden wie God voor hem is. Hij zegt het hardop en proeft de woorden. Zo is hij intens met God bezig. En door het gedenken en het uitspreken wordt God weer een werkelijkheid voor David. Je ziet zijn gezicht opklaren en hoort hem zeggen: ‘Ja, U bent voor mij een Helper geweest. U was en bent mijn Redder en Verlosser.’ De zon breekt weer door. Hoe ver het heiligdom ook nog is, door het gedenken is God toch wat dichterbij gekomen.

We maken een heftige crisis mee en Veenendaal wordt hard getroffen. Wat staat ons nog te wachten? Het kan moeilijk worden. Zo moeilijk, dat we door onze zorgen of ons verdriet of onze vragen, het zicht op God kwijtraken. Zodat we Zijn goedheid en Zijn liefde niet meer zien en ons vertrouwen in Hem wankelt.

Laten we daarom hetzelfde doen als David. God gedenken en uitspreken wie Hij is. Calvijn wijst in zijn uitleg op Doop en Avondmaal. Hij geeft het advies om daar je gedachten op te richten. Gedenk dat je in Christus gewassen bent, zegt hij. En gedenk dat je door het Avondmaal met Christus verbonden bent. Breng het onder woorden. ‘Ik ben gedoopt in de naam van de Vader, Die mij de belofte gaf voor mij te zorgen.’ ‘Ik ben gedoopt in Jezus’ Naam, de Verlosser, Die mij redt van zonde en schuld.’ ‘Ik ben gedoopt in de naam van de Geest, Die mij met Christus verbindt.’

Gedenk het. Zodat het een levende werkelijkheid voor je wordt en je Gods goedheid en liefde weer ziet. Zelfs als je door een woestijn moet gaan en er donkere dagen op je wachten.

P.Hoogendam.