Waarvoor kies je?

... De verlossing uit Babel
(Jesaja 14:1-14)

Bidden is niet even aandacht voor God, een zaak van het moment. Zo van: Hij is er ook nog.
Bidden is een zaak van ons hart. Het is een houding, die heel ons leven bepaalt en draagt.
Dan zijn wij niet overgeleverd aan onszelf en andere mensen, of aan economische en politieke ontwikkelingen.
Toch verkeren wij in een samenleving, die enorm gelooft in de maakbaarheid van het leven.
De ontwikkeling van het individu staat hoog genoteerd, terwijl God de Enige is, die echt het leven maakt.
Is dat niet de les van de coronapandemie?

Onze tekst van de meditatie is kennelijk een profetenwoord uit een zorgelijke tijd. Koning Hizkia had nog wel de tempeldienst hersteld en hij bestreed de afgodendienst. Toch opereerde hij op politiek gebied op dezelfde manier als zijn niet gelovige collega’s uit de landen rondom.

Hizkia maakte zich sterk tegen Sanherib, de wereldmacht in die dagen, door een verbond met Egypte te sluiten.
En het wapenarsenaal werd uitgebreid, de muren van Jeruzalem versterkt, een veilige watervoorziening aangelegd. Maar deze geweldenaar was niet te stuiten.

Het belangrijkste echter vergaten ze:
Zij hadden geen oog voor God, die de geschiedenis schrijft.
Zij brachten hun offers wel trouw in de tempel.
Maar daarbuiten had dat geen enkele relatie met hun zorgen en problemen.
Die moesten ze vooral zelf goed zien op te lossen.
Ze vertrouwden op wat hun eigen mogelijkheden waren.

Vandaag is de klimaatcrisis een hot item. De oproep is: alle hens aan dek. Zeker is transitie geboden.
Had de Schepper ons bij de aanvang van de schepping al niet gewezen op verantwoord beheer?

Het volk Israël was drager van de mooiste belofte van de wereld:
De grote Koning, de redder van Gods wereld zou zij mogen voortbrengen.
Zijn redding hield zoveel in: verzoening van schuld, bevrijding.
Zijn Vaderlijke zorg en nabijheid.
Maar die goedheid en trouw en genade werden niet geteld.
De vraag kwam bij hen niet op: ”Overkomt ons deze oorlogsdreiging soms om ons tot inkeer te brengen?”
Geen berouw over hun misplaatst zelfvertrouwen en eigengereidheid.
Er was een brede kloof tussen hun sabbatviering en de overige dagen van de week

Zo kom ik christenen tegen, die vooral gefocust zijn op het leven hier en nu.
Je moet vandaag genieten, want morgen kan het allemaal al voorbij zijn.
Het is een leven, alsof Christus de dood niet heeft overwonnen.
Als je zo leeft, dan werpt dat altijd een enorme schaduw over je leven.

Weet je wat Paulus daarvan zegt:
Wanneer de doden toch niet worden opgewekt, kunnen we maar beter zeggen: laten we eten en drinken, want morgen sterven we.

De komende dood bepaalt dan je levensstijl, je mentaliteit en je beleving van de mooie en moeilijke periodes in het leven en NIET de Overwinnaar van de dood.

Gods kinderen hoeven zo niet te leven en mogen zo ook niet willen leven.
Want het Woord van de levende Christus getuigt: morgen…morgen leven we!