Werk om het voedsel van eeuwig leven

... Werk niet om het voedsel dat vergaat, maar om het voedsel dat blijft tot in het eeuwige leven, dat de Zoon des mensen u geven zal; want Hem heeft God de Vader verzegeld.

Avondmaalsviering draait om voedsel van eeuwig leven. Jezus zegt: Maak je toch niet zo druk voor datgene wat een ogenblik de honger stilt, maar niet werkelijk verzadigen kan. Daarmee bedoelt de Heiland natuurlijk niet dat we niet zouden mogen bidden en werken voor ons dagelijks brood. Hij heeft zelf door de spijziging van de duizenden laten zien dat Hij ook voor het lichaam wil zorgen. Maar Hij bindt ons op het hart dat er méér is dan het voedsel dat vergaat en dat we dwaas zijn wanneer we niet verder kijken dan dit tijdelijk bestaan. Calvijn zegt heel scherp van de mensen die Jezus zochten als Brood-koning: ‘zij liepen als het vee naar het voer’. Wanneer het ons alleen maar te doen is om bezit en genot hier en nu, komen we niet boven het niveau van de dieren uit. Die zijn tevreden met goed voer en een warme stal. Het is ze niet kwalijk te nemen. Maar wij mensen zijn geschapen voor de eeuwigheid, wij zullen bij brood alleen niet leven, maar bij alle woord dat uit de mond des Heeren uitgaat.

Jezus is geen Brood-koning, maar de Kruis-koning. Wanneer Hij overvloedig brood geeft, is die maaltijd een voorteken van het koninkrijk Gods dat eenmaal volmaakt zal komen. De weg daarheen gaat echter dwars door de stormen heen. Midden in die stormen is het goed te weten dat de Heere met ons is. De keus van het oprechte geloof is: liever met Jezus in de verdrukking dan zonder Hem in een gemakkelijk leventje. Hem volgen is jezelf verloochenen, dagelijks je kruis op je nemen, jezelf voor Hem over krijgen. Wie zo zijn leven verliest om Jezus’ wil, die zal het behouden in alle eeuwigheid.

Christus doelt met ‘het voedsel van eeuwig leven’ op zichzelf. De Joden geloofden dat de Messias opnieuw manna, brood uit de hemel zou geven, zoals dat in de tijd van Mozes dagelijks in de woestijn gebeurde. Jezus maakt zich bekend als het ware hemelse Manna, het Brood des hemels. Wie van dit brood eet, zal nooit meer hongeren, maar eeuwig verzadigd worden. De Heere wil zeggen dat Hij zichzelf geeft voor het leven van de mensen. Wie in Hem gelooft, op Hem vertrouwt en alle hoop leert stellen op het offer dat Hij heeft volbracht, die eet van het voedsel dat blijft tot in eeuwigheid. Zo vieren we in geloof het Heilig Avondmaal. Het zichtbare en tastbare  eten en drinken is uitbeelding van de geestelijke werkelijkheid dat Hij in ons leeft en wij in Hem leven en dat wij samen met Hem één lichaam vormen.

Werk om dit voedsel van eeuwig leven. Niet om het te verdienen, want Jezus geeft het cadeau aan ieder die erom vraagt. Hij heeft er zelf de hoogste prijs voor betaald. De Zoon des mensen geeft het heel persoonlijk, zoals een liefhebbende vader een brood geeft aan zijn hongerig kind of zoals een zorgzame moeder een ziek kindje het eten opvoert. Zo ontvangt de Heere ons aan Zijn tafel om ons zwakke geloof te sterken en om onze geestelijke ziekten te genezen.

En toch gebruikt de Heere met opzet het woord Werk. Want het gaat erom dat we dit voedsel gaan begeren, dat we er alles voor over krijgen, dat we het op de hoogste prijs leren stellen. Werk voor dit voedsel alsof je het voor 100 % zelf moest verdienen, maar weet dat je het voor 100% gratis krijgt.

want Hem heeft God de Vader verzegeld.  God heeft Zijn stempel gedrukt op dit Brood uit de hemel. Hij staat helemaal achter Jezus. Dus wanneer u zich aan Jezus vastklampt, kijkt de hemelse Vader met welgevallen naar u.

Een andere mogelijke vertaling is: ‘want op Hem heeft de Vader Zijn zegel gedrukt: God’. Dat betekent dat God Hem aangewezen en bestempeld heeft als God op aarde. Wat een machtige Heer en Heiland is Hij. Zou Hij ons dan niet volkomen kunnen verlossen? Zouden we dan van Hem niet alles verwachten wat ons ontbreekt? En zouden we ons dan niet helemaal op Hem verlaten en aan Hem overgeven? Met God zelf kom je toch zeker nooit beschaamd uit!