Zwakheid

... En ik was bij ulieden in zwakheid – 1 Korinthe 2 : 3a

God heeft de mens geschapen. Volmaakt! Maar dat wil nog niet zeggen, dat de Heere de mens schiep als een krachtpatser. De mens kwam weliswaar goed uit Gods hand voort, maar dat houdt niet automatisch in, dat die mens totaal geen zwakheden kende. Zwakheid hoort helemaal bij het feit dat wij mensen gescha¬pen zijn. Zwakte is op zichzelf dan ook geen zonde. Ook het volmaakte schepsel is en blijft schepsel. Dat wil zeggen, dat de mens nu eenmaal zwakker is dan zijn Schepper! Dat laat de geschiedenis van het paradijs ook duidelijk zien.

Maar nu is daar in het paradijs de zondeval gekomen. En door de zonde is de zwakte van de mens niet alleen duidelijk aan de dag getreden, maar ook sterk van karakter veranderd. Onze zwakte is door de ongerechtigheid niet alleen toegenomen, maar het hele leven van de mens kreeg onder allerlei soorten zwakheid te lijden. Adam was voortaan ook onderworpen aan die uiterste zwakheid: de dood. En de overste dezer wereld ging vóór het moment van sterven het hart van de mens overheersen als de overste van deze wereld. Is de mens dus eindeloos aan verschillende soorten zwakheid onderworpen? Nee, want de Heere schenkt aan die zwakke mens Zijn genade. En als God een zondaar genade schenkt, dan zet de Heere vijandschap tegen het slangenzaad. Gods gena¬de komt de mens in zijn zwakte te hulp. Heft de Heere in de bekering die zwakheid in ons dus helemaal op? Beslist niet. Eerder is het tegendeel het geval, moeten we zeggen.

Laat ik een voorbeeld geven. De apostel Paulus heeft veel last gehad van een engel van de satan, die hem met vuisten sloeg. Hierover heeft hij de Heere driemaal gebeden. Maar wat zei de Heere toen tegen hem? Mijn genade is u genoeg, want Mijn kracht wordt in zwakheid volbracht! Dus de zwakte van Paulus werd door de Heere niet verholpen of opgeheven! De Heere zou het in Zijn genade zó maken, dat deze zwakheid voor de apostel te dragen zou zijn. En verder ook zijn vruchten af zou werpen, want waaròm neemt de Heere in Zijn gunst niet al de zwakheden van Zijn kinderen gewoon even weg? Dat doet de Heere niet, omdat Gods kinderen op Christus moeten lijken. De Heere Jezus toonde op aarde niet zozeer Zijn kracht en almacht. Hij smeekte niet dagelijks vuur van de hemel af om Zijn vijanden te verteren. Nee, de weg van Christus was heel anders: gelijk een lam werd Hij ter slachting geleid. De Zoon des mensen heeft zeer zwaar geleden op aarde. Hij is ook gestorven aan het kruis. De Man van smarten werd dus de Man van uiterste zwakheid. Bovendien heeft Hij onze krankheden op zich genomen. 

En diezelfde zwakheid leren Gods kinderen nu ook kennen, als ze aan de Heere gelijk¬vormig worden gemaakt. De Heere maakt Zijn kinderen zwak. Maar dat is geen straf! Dat is juist genade! De Heere Jezus leert hen zo te roemen in hun zwakheden, opdat de kracht van Christus in hen zou wonen. Gods kinde¬ren ervaren daarom dagelijks ook de zegen van dit voor¬recht. Ze hebben voortdurend last van zwakheden, die ze ooit graag kwijt wilden, maar die ze nu met graagte dragen. Want met de apostel kunnen ze nu zeggen: als ik zwak ben, dan ben ik machtig! 

Hebt u ook al dwars door uw zwakheden heen leren roemen in de Heere, uw Sterkte?