Tweeërlei groei

... Ónkruid vergaat niet!'

‘Onkruid vergaat niet!’ – een oud spreekwoord, dat al in de Middeleeuwen bekend was.

Het betekent zoiets als: iemand die slecht is, die is niet klein te krijgen. Of zoals men het vroeger uitdrukte: ‘groote deugnieten leven lang’.

Kennelijk is dat de menselijke ervaring: goddelozen gaat het voor de wind. Zij ‘groeien als gras,’ zegt Psalm 92. Snel dus. En je ziet ze bloeien.

In tijden van oorlog lijkt die gedachte bevestigd te worden. Geweldenaars triomferen; anderen worden onschuldig ter dood gebracht.

Onschuldigen – in Psalm 92 worden ze ‘rechtvaardigen’ genoemd.

Nee, daarmee wordt niet bedoeld dat ze volmaakt zijn ten opzichte van God. In dat opzicht zegt de apostel dat niemand rechtvaardig is, en daarmee brengt hij een aanmerkelijke verdieping aan op Psalm 92.

Maar vooralsnog gaat het hier om degenen die in het menselijk samenleven onschuldig zijn. En toch gaat het ze niet voor de wind. Integendeel. Ze worden bespied. Er staan kwaaddoeners tegen ze op.

In deze tijd van het jaar denk je dan onwillekeurig aan de Tweede Wereldoorlog.

Aan de velen die toen ter dood zijn gebracht. Met de taal van Psalm 92 zou je ze ‘rechtvaardigen’ kunnen noemen. Hun dood was onrechtvaardig, werd niet gerechtvaardigd door hun daden.

‘De goddelozen groeien als gras.’

Jezus Christus is de volmaakte Rechtvaardige. Maar het vergaat Hem als de dichter van Psalm 92.

Bedrijvers van onrecht staan tegen Hem op. Hij wordt gedood aan een kruis, zonder dat Zijn daden dit rechtvaardigen.

Pilatus wist het. ‘Ik ben onschuldig aan het bloed van deze Rechtvaardige,’ probeert hij nog. Zijn vrouw had hem een briefje gestuurd: ‘Laat je toch niet in met deze Rechtvaardige.’ Maar Pilatus zwicht. Hij laat het gebeuren dat Jezus wordt doodgemarteld, en dat een beruchte schurk zijn straf ontloopt.

‘De goddelozen groeien als gras.’

Maar intussen voltrekt zich in dit alles een diep geheimenis.

Want wat zegt de Heilige van Israël?

‘Door de kennis van Hem zal de Rechtvaardige, Mijn Knecht, velen rechtvaardig maken, want Hij zal hun ongerechtigheden dragen.’

Dat is wat Hij gedaan heeft: velen rechtvaardig maken.

Dat was nodig. Want zoals de apostel zegt: niemand is rechtvaardig voor God.

En dít is dan wat óns te doen staat: Hem kennen, de Rechtvaardige. Met de kennis van het hart.

De onrechtvaardige dood van Jezus werkt wonderlijk uit. En daar blijft het niet bij: Hij is opgestaan!

En inmiddels is Hemelvaart in aantocht. De verheerlijking van deze Rechtvaardige, als Hij Zijn plaats inneemt in de hemelse gewesten.

De goddelozen groeien als gras, maar de rechtvaardige groeit als een palmboom.

Gras en onkruid groeien snel – om vervolgens ook weer even hard te verdorren. Maar een palmboom, die groeit eerst in de breedte voordat hij de hoogte ingaat.

Wie geduld heeft, ontdekt dat zo’n boom 200 jaar oud kan worden.

En terwijl die palmboom daar nog staat, is de herinnering aan het gras dat ééns zo bloeide al lang vergaan. Onkruid vergaat wél.

Jezus Christus is de volmaakte Rechtvaardige.

En wie door Hem rechtvaardig wordt gemaakt, zal met Hem groeien als een palmboom.

Dat gaat niet al te snel. En je moet verder kijken dan het ogenblik.

Maar het eindigt in de verheerlijking.