Gods weg

... Gods weg

Gods weg

En zij ontvingen Hem niet, omdat zijn aangezicht was reizende naar Jeruzalem.Luk. 9 : 53

Nog maar even geleden waren ze samen op de berg, Jezus met Mozes en Elia. De twee groten uit het Oude Testament hebben met Hem gesproken over zijn uitgang die Hij zou volbrengen in Jeruzalem. Ze hebben Hem Gods weg op het hart gebonden. En nu gaat Jezus op weg naar Jeruzalem. Daarom is Zijn aangezicht reizende naar die stad. Dat staat voor een bewuste keuze. Hij kiest er voor om die weg van God te gaan. Dat is de weg van het lijden, de weg van het offer. Op de berg is Hem duidelijk gemaakt, dat dat de weg van God is, die Hij gaan moet.

Die weg gaat door Samaria.

Geen Jood zou die weg gaan, want Joden en Samaritanen mijden elkaar. Dat is een oud verhaal en dat zit diep. Liever zou een Jood van noord naar zuid door het Overjordaanse reizen, letterlijk met een grote boog om de Samaritanen heen. Maar op weg naar Jeruzalem gaat Jezus door Samaria. Ergens anders staat, dat Hij dat moest. Daar zit de wil van God achter. God zendt Hem tot de Samaritanen. Maar zij ontvingen Hem niet. Omdat zijn aangezicht was reizende naar Jeruzalem. Die Messias, die gaat lijden moeten ze niet. Die koning, die zijn leven geeft, ontvangen ze niet.

Daar moeten we ons niet al te zeer over verbazen.

Paulus schrijft in I Kor. 1 dat het evangelie van kruis en opstanding een ergernis is. Niet alleen voor Samaritanen, maar voor Joden en Grieken. Dat raakt ons dus ook, want daar moeten we eigenlijk niets van hebben. Dat kruis van de Here Jezus stelt ons aan de kaak als zondaren en dat is onze eer te na. Zijn offer toont ons hoe groot onze schuld is. Dat voelt niet goed en dat is niet aangenaam. Daar gaan we liever aan voorbij en Hem laten we voorbijgaan, zoals de Samaritanen doen. Want Hij is reizend naar Jeruzalem.

De discipelen ontsteken in woede over zoveel brutaliteit. Want iemand onderdak weigeren is in het oosten onbeschaamd. Ze willen vuur van de hemel vragen om die bastaarden daar eens en voorgoed de les te lezen. Maar Jezus wijst hen terecht. Hij weerhoudt hen van daden die niet sporen met Gods weg. Hij is niet gekomen om te verderven, ook Samaritanen die Hem weigeren niet, maar om te redden. Daarom is Hij reizend naar Jeruzalem. Hij zal het kruis op zich nemen om het oordeel weg te dragen. Het oordeel, dat die Samaritanen verdienden, omdat ze weigerden Hem te ontvangen.

Wel gaat Hij naar een ander dorp. Hij gaat hen, die Hem niet ontvingen, voorbij. Dat heeft iets huiveringwekkends. Laat Hij hen dan toch aan hun lot over? Dan zijn ze alsnog reddeloos verloren. Maar straks als Hij de weg van God ten einde toe gegaan is, zendt Hij Zijn discipelen om het evangelie van kruis en opstanding te verkondigen. In Jeruzalem, in geheel Judea … én in Samaria. Dan zoekt Hij die weigerachtige Samaritanen weer op om te vertellen waarom Zijn aangezicht was reizende naar Jeruzalem. Hij zendt hun die blijde boodschap, dat er verzoening is, ook voor hun weigering. Daarom is Hij die weg van het offer gegaan.

Dat is Gods weg, nog steeds.

Zijn genade zoekt mensen, die het oordeel verdienen. In de verkondiging zendt Hij de Heiland, die niet gekomen is om te verderven, maar om te redden. Dat is Zijn Naam: Jezus, de HERE redt. Daartoe is Hij gezonden en daarom gaat Hij Gods weg naar Jeruzalem. Om Samaritanen te redden. En Joden. En Grieken. En u die dit evangelie hoort.

G. J. van Steeg