‘Toen stond Jozua ’s morgens vroeg op (…)’ (Jozua 3:1a)

... Onlangs las ik een verhaal over Desmond Tutu.

Onlangs las ik een verhaal over Desmond Tutu. Hij werd ooit de eerste zwarte aartsbisschop van de Anglicaanse kerk in Kaapstad. Hij streed op een vreedzame manier tegen apartheid. In 1984 kreeg hij de Nobelprijs voor de vrede. Hij was een sterke leider en droeg veel verantwoordelijkheid. Er kwam veel op hem af. Hij moest soms ingrijpende besluiten nemen en hij was mikpunt van vijandschap en haat. Je vraagt je bij dit soort mensen af: hoe blijf je daarin staande? Hoe zorg je in zo’n positie goed voor je ziel? Desmond Tutu deed dat onder meer door heel vroeg in de morgen op te staan; om vier uur. Dan ging hij een uur lezen. Een uur wandelen. Hij vierde tenslotte elke dag de eucharistie. Daarna ging hij aan het werk. Dat vroege opstaan was voor hem noodzaak. Om gefocust te blijven op God en trouw aan de mensen en aan zijn opdracht.

In Jozua 3 vers 1 lezen we dat Jozua vroeg opstaat. We komen dat vaker in het verhaal van Jozua tegen. We vinden het trouwens ook breder in de Bijbel; bij Mozes bijvoorbeeld, maar ook bij Jezus. Elke grote dag begint in de Bijbel vroeg, zou je kunnen zeggen. Mensen nemen de tijd om scherp te worden en zich te laten vullen met de Heilige Geest. Sta ik vroeg genoeg op? Dat is een mooie vraag om eens te stellen. Dat hoeft natuurlijk echt niet ook om vier uur te zijn. Wat vroeg genoeg is, is heel persoonlijk. Maar je kunt dus ook te laat opstaan. Daar gaat het me om. Dan haast jij je de dag in; vlug, vlug, dit, dat. Je ondergaat je schema. Je agenda overkomt je. Als je te laat opstaat, blijft de dag je overvallen. Je bent dan, geestelijk gezien, wel heel naïef en weerloos. Wat komt er immers op een dag veel op je af dat je ziel beïnvloedt. Daarom is het goed om je daarvan bewust te zijn en je terdege voor te bereiden bij God.

De Bijbel vertelt hoe God je als verrassing kan overkomen. Mensen staan er lang niet altijd voor open, maar ontvangen toch iets van Hem. Dat blijft natuurlijk staan. Maar vroeg opstaan, betekent ook dat je alvast voorbereidt op de dingen die God belooft heeft om te gaan doen. Het heeft iets van het inwachten van de vervulling van zijn beloften. Misschien missen we ook gewoon veel wonderen van de hemel, omdat we er simpelweg niet op bedacht zijn. We beseffen de dag niet vroeg genoeg te zijn aangevlogen als een dag die God ons geeft. Een dag waarop Hij ons wil zegenen en leiden. Een mooie vraag dus bij zo’n klein detail uit de tekst: sta ik vroeg genoeg op? Ben ik bij de pinken genoeg en alert om de wonderen om mij heen te zien gebeuren?