Een drenkeling op de levenszee…

... Een drenkeling op de levenszee...

Van Demas weten wij niet zoveel.

Toch liep hij niet achteraan in de gemeente van Jezus Christus.

Demas hoorde met mannen als Markus, Timotheüs, Barnabas en Lukas blijkbaar tot de naaste medewerkers van Paulus.

Het evangelie boeit Demas.

Het laat hem niet los.

Hij wordt zelfs evangelist.

Hij deinst daarbij niet terug voor weerstand en agressie.

Hij is present als Paulus in Rome huisarrest heeft.

Ook later als Paulus onder het wrede regiem van keizer Nero gevangen zit, is hij hem nabij.

Hij heeft hem zelfs tot in het hol van de leeuw gevolgd.

Want deze detentie zal eindigen in een dreigende marteldood.

Verlaten

En dan lees je ineens dit: “Demas heeft mij verlaten.”

Wat een klap voor Paulus.

Maar vooral: wat een verdriet voor Christus.

Crescens en Titus, ook medewerkers, zijn vertrokken.

Maar Demas heeft Paulus verlaten.

Dat is hetzelfde woord waarmee de Heere Jezus aan het kruis het dieptepunt van Zijn lijden verwoordde: “Mijn God, Mijn God, waarom hebt U Mij verlaten?”

Demas heeft schipbreuk geleden op een levensgevaarlijk rif: liefde voor de tegenwoordige wereld.

Hier en nu

De wereld- van-nu staat tegenover de wereld, die komt, het koninkrijk van God.

God is eigenlijk in zijn leven teruggedrongen.

Hij heeft Hem uitsluitend in de hemel een plaats gegeven.

En dat staat zover van zijn leven van alle dag af.

Wij leven vandaag in een cultuur, die de afwezigheid van God bevestigt.

Liefde voor de tegenwoordige wereld lijkt op een soort aroma, dat in alle poriën van ons wezen binnendringt zonder dat wij het voelen.

Wij zijn vanuit onszelf zo nauw verstrengeld met de tegenwoordige wereld.

Of anders gezegd: wij hellen altijd over naar het kwaad.

Dat wat niet van God is.

Dan sluiten wij onze ogen voor ons verzet tegen en afkeer van God.

Maar Christus kwam niet voor een vakantiereis, voor de luxe.

Het was bittere noodzaak.

Zonder Zijn liefde en offer aan het kruis heeft ons leven geen toekomst.

In de gelijkenis van de Verloren Zoon kwam de jongste zoon weer naar huis omdat hij de liefde van zijn vader miste.

Zonder God wordt dit leven leeg en zonder zin.

Dan geldt: ”Laten wij consumeren en genieten, want morgen is alles voorbij.”

De horizon ontbreekt.

Onvergetelijk is voor mij het sterven van een oud-ambtsdrager: “Ik verlang ernaar Christus te zien in Zijn glorie.

Hij die Zijn leven voor mij gegeven heeft.”

Bent u bang straks met lege handen voor God te verschijnen?

Het Evangelie spreekt een andere taal.

Von Staupitz

Toen Luther een grote geestelijke honger had naar het leven met en de nabijheid van God, was de reactie van zijn biechtvader Von Staupitz: ”Maar Maarten, waarom zit je zo in nood?

Je hebt toch alles: de Waarheid, de Kerk, het Sacrament. Dat is toch genoeg?”

Wat antwoordde Luther toen:

“Ik heb niet genoeg aan de Waarheid van God, de Kerk van God, het Sacrament van God.

Ik moet God Zelf hebben, de God van de Waarheid en de God van de Kerk en de God van het Sacrament.”

We kunnen dus op de vlucht zijn voor God door helemaal op te gaan in het kerkelijk leven.

En dat terwijl het Koninkrijk der hemelen steeds meer deze aarde vervult.

Want Christus zal hemel en aarde weer samenbrengen, opdat God alles is in allen.