Eeuwig leven

... Wie in Mij gelooft, heeft eeuwig leven

Op 26 november is het de laatste zondag van het kerkelijke jaar. Eeuwigheidszondag wordt deze genoemd. De kerk heeft daar nooit goed raad mee geweten. In de kerkelijke kalender is deze pas na de Reformatie, in de zeventiende eeuw, ingesteld. Aanvankelijk was die bedoeld om de doden te gedenken, vooral de vele doden die omgekomen waren in de vreselijke oorlogen die Europa toen teisterden. Later kwam het accent meer op het einde te liggen. We zijn vanaf Advent de hele heilsgeschiedenis doorgegaan en nu is deze ten einde. We raken nu aan de eeuwigheid, die na onze geschiedenis komt. Maar die eeuwigheid is er nog niet. De volgende zondag beginnen we weer van voren af aan: met de eerste Advent.

Wat beide benaderingen gemeenschappelijk hebben, is dat het tijdelijke met het eeuwige wordt verwisseld – voor de afzonderlijke mens die is heengegaan en voor de hele mensengeschiedenis. De eeuwigheid komt na het aardse bestaan.

Jezus zegt het net anders. Hij zegt: ‘Wie in Mij gelooft, heeft eeuwig leven.’ Hij zegt niet: ‘Wie in Mij gelooft, zal het eeuwige leven krijgen.’ Straks, na de dood of na de wederkomst. Nee, ‘hééft eeuwig leven’. En dat betekent niet, dat je eeuwig voort bestaat. Jezus bedoelt het heel letterlijk: ‘Wie in Mij gelooft, heeft eeuwig leven.’ Wie gelooft in Hem, ís al in het eeuwige leven. Het is niet iets voor straks, maar voor nu. Er zijn twee soorten mensen op aarde. Er zijn mensen die helemaal bij de aarde horen. Zij geloven niet in Jezus. Ze zijn van de wereld. Én er zijn mensen die niet meer bij de wereld horen. Zij behoren bij Jezus. Ze zijn daarom vreemdelingen op aarde. Ze passen niet meer in de wereld.

‘Wie in Mij gelooft’. Je kunt ook, en beter, vertalen met: ‘Wie Mij vertrouwt’. Er zijn mensen die Jezus niet vertrouwen en daarom een andere keus maken – ze kiezen voor iets dat hun meer vertrouwen geeft. Ze hebben het mis. Hun vertrouwen wordt bedrogen. Niets in deze wereld geeft je het eeuwige leven. Er zijn mensen die Jezus wel vertrouwen. Met zijn hele geschiedenis, die uitloopt op zijn opstanding uit de doden. Hem vertrouwen wij. Hij is opgestaan uit de dood. Hij heeft de dood overwonnen. Hij schenkt eeuwig leven aan wie Hem vertrouwen.

Daar moet het in de kerk op eeuwigheidszondag over gaan: dat Jezus leeft en wie in Hem gelooft met Hem is opgestaan in een nieuw leven. Je hoort bij zijn werkelijkheid. Daarover ging het al eerder in het kerkelijke jaar, op Pasen – en op Pinksteren. Eigenlijk gaat het daar elke zondag over: we vieren de zondag als de dag van de opstanding van Christus en de dag dat wij, als zijn lichaam, de opstanding vieren. Eeuwigheidszondag – deze zondag voegt niets toe aan wat we al hebben ontvangen als zijn kerk: wie in Christus is, is nieuwe schepping. Met Hem begraven in zijn dood in de doop en met Hem opgestaan in een nieuw leven. In dat licht gedenken we onze doden. Hetzij dat we leven, hetzij dat we sterven, we zijn van de Heere.