Goede boodschap

... “Troost, troost Mijn volk, zal uw God zeggen…” (Jesaja 40,1-11)

“Troost, troost Mijn volk.” Als een plotselinge lichtstraal wanneer de dagen donker zijn, het verdriet groot is. Een boodschap van hoop, zo klinken die machtige woorden, die Jesaja spreekt. Woorden die passen bij advent, de komst van God. “Troost, troost mijn volk”, spreek Jeruzalem moed in. Mooie woorden om mee te leven. Aangename woorden. Aangenaam? Er is verzoening, maar dan wordt wel gezegd dat er schuld is. De verering van Baäl of andere goden en dus de Heilige van Israël verwerpen. Maar ook het onrecht. God zegt: “help de verdrukte, doe de wees recht, bepleit de rechtszaak van de weduwe” (Jesaja 1). Oftewel, bekeer u. Er was een ballingschap voor nodig om tot inkeer te komen. Als je dan denkt, dat is voorbij, nu is er troost, dan volgt dat de mens is als gras dat verdort. Waarom moet je dit roepen, profeet? Wat is nu troost als dan de Geest van de HEERE blaast en het gras verdort en de bloem afvalt? Als met Gods komst onze vergankelijkheid blijkt. Hoezo troost? We horen als troost liever iets anders. En toch troost. Mijn volk, zegt God, je hebt schuld. De profeet gebruikt een woord, dat ook “krom” of “geknakt” betekent. Er is iets kapot gegaan. De relatie met God is kapot gemaakt. 
Toch komt Hij, omdat Hij het niet bij de schuld en de vergankelijkheid laat. Zijn komst is anders dan je nu van de almachtige God verwacht, na die machtige woorden van schuld en zonden, van het blazen van de Geest, en van valleien die verhoogd worden en heuvels verlaagd, van de heerlijkheid van de HEERE die zich zal openbaren.
Als God komt met kracht, dan zal “wat krom is, recht worden”. Dan komt Hij als een Herder, die Zijn kudde bij elkaar brengt. Kom, zegt Hij, keer u tot Mij. Hij wijst de weg. Hij neemt lammetjes in Zijn armen. Daarom kan Sion een vreugdebode zijn, die de steden van Juda toeroept: zie, uw God! Met al wat voorbijgaat en vergankelijk is, Hij komt. En Hij heeft Zijn loon bij zich. Zijn beloning is een kudde om te weiden, lammeren om te koesteren, vergankelijke mensen om ze te bevrijden en in het rechte spoor te leiden. Woorden van troost in onze werkelijkheid. Woorden van hoop die God ons geeft. Voor Israël toen: de ballingschap is beëindigd en Jeruzalem herbouwd. En niet minder voor nu. Want het woord van onze God bestaat in eeuwigheid: al wat Hij beloofd heeft, zal bestaan. En onze God is de God van levenden, zoals Jezus eens zei. Voor wie in Hem gelooft is er toekomst van eeuwig leven, al verdort nu het gras en verwelkt de bloem. Hij is het Leven en de Opstanding. Alles zal nieuw worden.
Nog is die dag verborgen;
Wacht hem gelovig af,
Terwijl de grote morgen
Reeds schemert boven ’t graf.