Het verleden als brug naar de toekomst

... Ik zal de daden van de Heere gedenken

Veel christenen ervaren Gods steun in tijden van moeite en verdriet. Maar onze ervaring in tijden van tegenslag kan ook heel anders zijn. Je roept vanuit je moeitevolle situatie om kracht, maar je ervaart niet dat je het krijgt. Je vraagt om verandering in je situatie, maar er verandert niets. Zo kun je in moeilijke tijden er nog een probleem bij krijgen. Waar is God? Zorgt Hij nog wel voor mij?

Dat is ook de ervaring van de dichter Asaf. In Psalm 77: 3 omschrijft hij zijn situatie als ‘De dag van mijn benauwdheid’. Wat deze benauwdheid precies inhoudt wordt niet gezegd. In ieder geval is Asaf in grote nood. Hij roept tot de Heere, maar hij merkt niets van God. Bange vragen komen op in zijn onrustig hart. Is God mij niet goedgezind meer? Heeft Zijn barmhartigheid plaatsgemaakt voor toorn? Deze bange vragen vliegen Asaf naar de keel. Zijn ervaring zegt dat de Heere er niet meer voor hem is. In onze tijd redeneren we snel vanuit onze ervaring. Velen zeggen: ik ervaar God niet, dus Hij is er niet. Maar met deze conclusie eindigt Psalm 77 niet. De omslag in deze Psalm komt door iets waar we in onze tijd niet zoveel waarde aan hechten: het verleden. Asaf zegt in vers 12: ‘Ik zal de daden van de Heere gedenken’. Asaf kent de geschiedenissen van de Heere met Zijn volk Israël. God bevrijdde Zijn volk uit Egypte en leidde hen dwars door het water naar een bevrijde toekomst. De dichter roept deze geschiedenis in herinnering en zijn ziel vat moed. Misschien vraagt u zich af wat Asaf eraan heeft dat de Heere eens, honderden jaren geleden, het volk Israël bevrijd heeft. Dat was toen, wat heeft dat met nu te maken? Die geschiedenis heeft alles te maken met het leven van Asaf en ook met ons leven. Want de God Die eens het volk door de Rode Zee leidde is altijd Dezelfde gebleven. De machtige Heere die het volk Israël bevrijdde is door het geloof ook mijn God.

Misschien bevindt u zich op dit moment in een dag van benauwdheid. Sla dan uw Bijbel open en lees over Gods grote daden: de schepping, de roeping van Abraham, de bevrijding uit Egypte, enzovoorts. En vergeet vooral niet Gods grootste daad te gedenken. Hij heeft de wereld zo liefgehad dat Hij Zijn eniggeboren Zoon heeft gegeven. Echt gedenken is niet alleen maar terugdenken aan iets wat eens is gebeurd. Echt gedenken is je leven in het hier en nu laten bepalen door het verleden, waarin God genadig heeft ingegrepen. De geschiedenis van Christus’ lijden en opstanding is geen ver, grijs verleden. Het is een blinkend verleden, dat doorstraalt in het heden, tot in Gods eeuwige toekomst. Iedereen die deze daad van de Heere omarmt heeft toekomst. Eeuwige toekomst.