Mijn zwakke plek

... ….omdat Hij aan mijn rechterhand is, wankel ik niet. (Psalm 16:8b)

We hebben het allemaal. Een zwakke plek.

Als dát ter sprake komt, val je stil.

Een huwelijk, dat spaak liep.

Kinderen, die soms hinderen.

Bij jongelui: een vriendschap, die teleurstelde.

Een kerk, waar je van weg groeit.

David had dat ook. Zijn zwakke plek, zelfs meer dan één.

Zijn eerste huwelijk, waarin zij hem ontrouw werd.

Een ander huwelijk dat fout begon.

Twee kinderen, die hem dramatisch vóórgingen.

Zijn rol als herder van een volk.

Soms fouten, soms ernstige zonden

De laatste maanden van zijn leven.

Meer op bed dan op de troon.

Hij werd maar 70 jaar (2 Sam. 5:4).

Een soort Covid 19 bracht hem op een IC. (2 Sam.23, 24).

We bladeren door een levensboek.

Hoogtepunten, dieptepunten. Hoe hield David dat allemaal vol?

De man naar Gods hart en toch zoveel zonden.

Ooit vocht hij met een reus. Ik zie ik hem vóór me.

Dat indrukwekkende pantser. Die grote spies in zijn rechter.

Dat loodzware schild in zijn linkerhand.

Met zo’n schild bescherm je jezelf.

Alleen, rechts blijf je kwetsbaar. Je linkerhand dekt niet helemaal.

“Mijn zwakke plek”.

Dát is het antwoord op onze vraag aan hem.

Zó heeft David het volgehouden. Omdat de Heere aan zijn rechterhand was.

Dáár moest hij wél zichzelf telkens aan herinneren (8a).

Dat belijdt hij in deze Psalm, zingend.

Zingen, de snelweg vanuit ons hart naar God.

Zingen, ook de snelweg van God naar ons hart.

Koning Saul heeft dat ook een poosje geweten.

Psalmen, liederen zijn een schild tegen zwakke plekken.

Meer dan 70 Psalmen heeft David op zijn naam.

Natuurlijk had hij zijn eigen favorieten. 

Daar schreef hij boven “miktam” (16, 56-60).

Luther vertaalde dat met “GOUDEN KLEINOOD”.

Ze hadden een speciaal plekje in zijn hart.

Woorden in deze Psalm zijn een goudmijn.

Lieflijkheid, erfdeel, vertrouwen, blijdschap (4x).

Zelfs bij het naderend levenseinde. (10,11)

Zien wij hier ook die ándere hand?

David zag hem vanuit de verte de doorboorde Hand van Jezus Christus.

Hij droeg de straf, die ons de vrede brengt.

Zwakke plekken kunnen we voor elkaar camoufleren.

Voor Hem niet.

Ook niet die zwakste plek: onze zonde voor God en elkaar.

God roept ons tot geloof, bekering, gebed.

Soms een snelweg, soms een langzame verkeersweg.

Ben jij al op de smalle weg?

Als ik maar weet, dat hier mijn weg,

Door U, Heer’, wordt bereid.

En dat die weg, hoe moeilijk ook,

mij nader tot U leidt.