Bidden of buurten?

... Wij houden van Jezus, die lief is.

Bidden of buurten?

”Mijn huis zal een huis van gebed genoemd worden.” (Matth. 21:13)

“Want waar twee of drie in Mijn Naam bijeengekomen zijn, (Matth. 18:20)

Ik in hun midden.

Wij houden van Jezus, die lief is, Zijn woorden vriend’lijk, Zijn stem altijd zoet.

Want dat geeft een goed gevoel en stelt ons gerust. En zeker, in Hem komt Gods liefde ons opzoeken, reddend. Maar liefde betekent niet altijd lief zijn. Liefde kan ook streng zijn. En zo ontmoeten we Jezus bij de tempel, waar Hij handelaars uitdrijft en hun tafels omkeert. Wat er in de tempel gebeurt, is Hem een doorn in het oog. En Hij kan het weten, want Hij is in de tempel kind aan huis. De tempel is immers het huis van Zijn vader!

Het was in de tempel een drukte van belang. Er werd gehandeld in offerdieren. Op zich niks mis mee, want pelgrims hadden offerdieren nodig en soms was het niet gemakkelijk om die van huis mee te brengen. Dan was het handig als je er een kon kopen bij de tempel. Daar was rondom de tempel genoeg plaats voor. Maar gaandeweg was de handel de tempel binnengedrongen. Dat is wat Jezus ziet en wat Hem steekt. Dat wat een huis van gebed genoemd werd, is een koopmanshuis geworden. Het was er een drukte van belang, ja. Maar waar het om ging was naar de achtergrond verdwenen. Wat goed bedoeld was begonnen, nam gaandeweg de plek van de Goede in.

Dat lezen wij in de kerk. Nu is de kerk de tempel niet en dat moeten we ook niet willen zijn. Waar de kerk de plaats van de tempel denkt in te kunnen nemen, gebeuren ongelukken. Dat weten we uit de geschiedenis! Maar kerk en tempel hebben wel overeenkomsten. Beide zijn een plaats waar God mensen ontmoet. Waar twee of drie in Mijn Naam bijeengekomen zijn - en dat is in de kerk - daar ben Ik in hun midden, zegt Jezus. Let wel, Hij is niet maar onder ons of bij ons, Hij is in ons midden. Het gaat om Hem en het draait om Hem. Daarom zingt het lied:

Zie hoe wij aan Uw voeten,

Zitten en luist’ren stil.

Waar God in het midden is, is wat te horen. Dat leren we van Israël: Daarom worden we met dat oude volk stil voor God.

Een drukte van belang was het in de tempel, maar het belangrijkste ontbrak: de stilte om God te ontmoeten. Dat is wat Jezus mist. De stilte in het heiligdom, die verjaagd is door de drukte van bezig zijn. En waar de stilte verdwijnt, gaat de ontmoeting met God verloren. Dat is wat Jezus raakt.

We zijn vaak zo druk met onszelf en onze verhalen, ook in de kerk. Alsof we bij elkaar komen buurten. Zeker, het is goed om elkaars verhalen te delen, want dat is ook gemeente zijn. Maar er zijn voldoende plekken rond de kerk waar dat kan. Laat de kerk geen buurthuis worden waar we elkaar ontmoeten, maar laat ze zijn wat ze is: een huis van gebed, waar het stil wordt omdat God ons ontmoet.

Stilte is kostbaar en komt je niet aanwaaien, Die moeten we – niet alleen anderen! – zoeken en oefenen, zeker in de kerk. Want in de stilte spreekt God, oordelend én bevrijdend. De Heilige oordeelt over ons leven. Maar zo juist wijst Hij ons op Christus, die het oordeel gedragen heeft en die genadig vrijspreekt van zonde en schuld. Daar kun je alleen maar stil van worden, stil om te aanbidden.

G. J. van Steeg

(Volgende keer wordt de meditatie verzorgd door ds. W.G. Teeuwissen)