een Goddelijk Wonder

... Ziet, de Filistijn, en de Tyriër, met de Moor, deze is aldaar geboren. (Ps. 87: 4b)

Psalm 87 wordt wel eens de Pinksterpsalm genoemd. Dat is een hele mooie benaming, maar je kunt er wel deze vraag bij stellen: klopt die benaming ook? Als we gaan lezen in deze Psalm, dan blijkt het daarin namelijk vooral te gaan over de zaligheid, die de Heere bereid heeft voor allen die Hem vrezen. En met dat woordje “allen” treedt deze Psalm zelfs ver over de landsgrensen van Israël heen!

Wat staat er dan precies in deze Psalm?

Wel, God, de grote Koning van het hemelse Sion, wordt hier op een voor ons mensen begrijpelijke wijze bezongen. Hij wandelt als het ware bij de poort van Zijn eeuwige Godsstad, het hemelse Jeruzalem. En terwijl de Heere daar kijkt naar de paarlen poorten en er de straten van goud bewondert, valt Hem iets op. Ja, er is in dat nieuwe Jeruzalem iets, dat zèlfs de Allerhoogste met grote verwon­dering vervult!

Wat is dat dan?

Ziet, zegt de Heere. Ziet! Het verbaast dus God Zelf! Ziet! De Filistijn en de Tyriër, met de Moor, deze is aldaar geboren. Wàt wekt dus de verbazing van God? Dat deze grote stad met eeuwige fundamenten niet bevolkt wordt door vrome lieden, of door mensen, die de Heere ijverig gezocht hebben en Hem tenslotte, met inspanning van al hun krachten, ook gevonden hebben? Deze eeuwige stad is niet gevuld met mensen, die Hem vanaf hun jongste jaren op een voorbeeldige wijze hebben gediend. Nee, de Heere ziet in deze stad Filistijnen, Tyriërs en Moren wonen! Heidenen verblijven in deze stad Gods!

Maar dat zijn toch vijanden van de Heere? Afgodendienaars, die vreemdelingen van Zijn Woord en verbond?

En tòch wonen ze daar!

Kijk en daar verwondert God Zich zózeer over, ook omdat deze heidenen maar niet op het allerlaatste moment door een onoplettende ambtenaar in het bevolkingsregister van het hemels Jeruzalem bijgeschreven blijken te zijn. Ze zijn daar zelfs gebóren, constateert God. En dat is zó iets onvoorstelbaars, zo iets ongerijmds! Het wordt in deze Psalm zelfs vol verbazing herhaald: Die en die is daarin geboren!

De vraag mag dan ook wel gesteld worden: en hoe kon dit gebeuren? Hoe is het mogelijk, dat heidenen, aanbidders van afgoden, verloren zondaren voor eeuwig daar wonen, waar God Zelf troont?

Is dit wellicht ook een vraag waar u wel eens mee worstelt? Hoe kan God toch ooit omgaan met mij, als ik niet eens naar Hem vraag? Hoe zou de Heere een mens kunnen zegenen, die niets om Hem geeft? Dat kan toch helemaal niet? Als God aan mij wil gedenken, dan moet ik toch eerst naar de Heere gaan vragen, Hem gaan zoeken en vervolgens gaan leven volgens Gods geboden?

Inderdaad, dat denken wij. Maar Psalm 87 leert het anders. De Heilige Geest is uitgestort op aarde. En díe Geest werkt zó wonderlijk, dat Hij goddelozen opnieuw geboren doet worden. Hij maakt doden levend. Hij rechtvaardigt goddelozen. En dat gebeurde niet alleen zo'n 2000 jaar geleden! Dat werk doet Gods Geest nòg! Door het Woord Gods verbreekt Hij dat verkeerde hart om het te vervullen met de gerechtigheid van de Heere Jezus Christus.

Wilt u dat wonder ook ondervinden? Vraag er de Heere in alle nederigheid om. De God van wonderen wederbaart door Zijn Woord en Geest goddelozen. Alléén om Christus’ wil.

En weet u wàt voor eeuwige vreugde uw hart dàn gaat vervullen? Niet het vooruitzicht, dat u straks lopen mag op die blinkende straten van goud.

Nee, dan gaat déze vreugde uw hart vervullen, dat het Lam Gods daar voor eeuwig uw Koning zal zijn!