Niet meer ik

... Ik ben met Christus gekruisigd; en niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij.

‘Je mag er zijn. God aanvaardt je zoals je bent.’ Voor veel mensen is dit het grootste geschenk. Vergeet dat maar zegt Paulus. Ik ben er helemaal niet meer en ik mag er niet zijn. God aanvaardt je niet zoals je bent. Dat heeft Hij van meet af aan duidelijk gemaakt. Hij heeft je meteen laten dopen. Dat was de eerste keer dat je in de kerk kwam. Om onder te gaan in het water. ‘Zijnde met Hem begraven in zijn dood in de doop’, zegt Paulus. God keurt ons leven zó af, dat Hij om te beginnen er een eind aan maakt. Daarvoor werd Christus gekruisigd: omdat Hij jouw leven droeg, dat onverdraaglijk is. En daaraan is Hij ondergegaan. Zó is het met jou gesteld. Wie zegt dat God je aanvaardt zoals je bent, maakt het kruis overbodig. En maakt de doop overbodig. Dan maak je het christelijk geloof overbodig en dan mis je het grootste geluk: eeuwig leven met God.

Want als we met Christus gestorven zijn, dan zullen we ook met Hem leven. Hij is opgestaan. Het oude is voorbijgegaan. Alles is nieuw geworden. Wie in Christus is, is nieuwe schepping. Níeuwe schepping: niet meer mijn ik, maar Christus leeft in mij. Mijn leven, mijn identiteit is door Hem bepaald.

Als ik mezelf zou mogen zijn … Je moet toch wel heel oppervlakkig zijn, als je met jezelf tevreden kunt zijn. Dan moet je de Bijbel maar dicht laten. Heilig zijn zoals God heilig is. Niet één gebod overtreden. Ik heb wel meer dan één ding waarvan ik wakker lig. Maar misschien dat andere mensen niet zo gauw wakker liggen van wat in hun leven mis ging. Ook dat wakker liggen helpt me trouwens niet. Ik kan het verleden er niet goed door maken. Alleen: ik ben gedoopt. Niet ik leef meer. Met Christus begraven. Het bestaat niet meer voor God.

Kan ik dus toch maar niet mijn gang gaan? Kom nou! Wij die aan de zonde gestorven zijn, hoe zouden we daarin nog leven? Christus leeft in mij. Hij bepaalt mijn leven. Dat is mijn identiteit. Dat bepaalt heel mijn bestaan, elke dag weer. Elke dag leven als gedoopt mens. Het oude voorbij en nieuwe schepping. Ben ik dan nu helemaal goed? Nee, het is elke dag ervaren dat mijn oude ik gekruisigd wordt. Elke dag moet ik mezelf weer afwijzen. En elke dag mag ik het wondere kruis aanschouwen, nee, veel meer: elke dag mag ik de Gekruisigde aanschouwen. Elke dag het wonder bedenken gedoopt te zijn, daarmee opstaan en daarmee slapen gaan en als je wakker ligt gerust in vrede slapen gaan in Hem die voor ons sprak: ‘Vader, in uw handen beveel Ik mijn Geest.’ Rustig slapen. Want zalig zijn de doden die sterven in de Heere, opdat zij rusten van hun moeiten, ook van de moeiten van mijn schuld van deze dag.