Sprekende stenen

... "Ik zeg jullie, als zij zwijgen, zullen de stenen roepen".

Kunnen stenen roepen en juichen? Het zijn toch dode dingen? Ik weet dat we in de bijbel vaker zulke dingen tegenkomen. Rivieren klappen in de handen. Bergen juichen. Heuvels springen als lammeren enz. Waaraan moeten we hier denken?

Jezus doet zijn intocht in Jeruzalem. Hij rijdt op een ezel. Een teken van de komende, messiaanse, koning. Zo heeft Zacharia over Hem geprofeteerd. De mensen herkennen hier iets van. Ze willen ook maar al te graag een koning die hen bevrijden zal van de Romeinen. Zal God dat nu geven?

Ze loven en eren deze koning en juichen: Gezegend de koning die komt in de naam des Heren”. Er klinken zelfde woorden als in de kerstnacht: “Vrede op aarde en heerlijkheid in de hemel”. De leerlingen juichen. Maar, de Farizeeën willen het verbieden. Zij willen Jezus niet erkennen als koning. Zoals ze later ook tegen Pilatus zeggen als deze een opschrift boven het kruis plaatst. Ook zal de angst voor de Romeinen hebben meegespeeld. Want als zij van een koning horen is de ramp compleet.

Ze willen dat de leerlingen zwijgen. Ze vragen Jezus er dringend om. Maar Jezus wijst het af. Dit kan niet. Dit mag niet. Jezus moet geëerd worden. Hij ís koning. Hij aanvaard die lof. Ook al weet Hij dat de leerlingen, en al die anderen, nog niet begrijpen dat zijn heerlijkheid juist ligt in zijn kruislijden en sterven. Zo is Hij koning en zo redt Hij. Jezus is niet gekomen om onze wensen te vervullen, maar om Gods wil te doen. En juist die wil is ons tot eeuwige zegen!

Als Jezus de stad ziet begint Hij te huilen. Niet om zichzelf en om zijn lijden, maar omdat de mensen niet weten wat tot hun vrede dient, nl. Jezus, de aanbidding van Hem. Jezus huilt om allen die Hem, toen en nu, afwijzen. Want dat heeft grote gevolgen.

De woorden die dan volgen worden vaak op de verwoesting van Jeruzalem betrokken. Maar, klopt dit? En Jezus’ eerste kruiswoord dan? Bovendien, op het Pinksterfeest kwamen duizenden tot geloof. En die kring van gelovigen groeide sterk. Als God Sodom gespaard zou hebben om slechts 10 rechtvaardigen, dan mogen we hier wel voorzichtig zijn. Beter kunnen we deze woorden op onszelf betrekken. Zondigen doen we nooit goedkoop. Niet naar God toe, ook niet naar elkaar. Zonde vraagt om het oordeel. Dat zien we ook in Habakuk 2,11 waar de stenen getuigen van het geweld dat de Babyloniërs hebben gebruikt. Hun zal hetzelfde overkomen. Wie God verlaat heeft smart op smart te vrezen. Dat ziet Jezus. Daarom huilt Hij. Hij huilt om ons!

Tegelijk geeft Hij daarmee de weg tot redding. Hij redt. Hij is onze vrede, door zijn kruis. Nee, over Hem mogen en kunnen we niet zwijgen. Integendeel. Laten we daarom mee juichen: “Gezegend de koning, die gekomen is, ook voor míj”!

ds. A.D. Poortman