Droomhuis

... Droomhuis

Droomhuis

Heeft u er één in gedachten – uw droomhuis? Jaren geleden woonden wij als gezin in een veel te klein huis. We hebben er heel wat zuchten geslaakt. Gelukkig mochten we een huis ontwerpen. Niet helemaal ons droomhuis, want de fundering hadden zendelingen voor ons al gelegd. Sinds die tijd praten wij wel eens over ons droomhuis. Bescheiden, vrij uitzicht, en veel bougainville. Iets om naar te verlangen.

Paulus schrijft over ons aardse huis als een tent. Hij heeft het niet over kastelen of kamperen. Het gaat hem om het wonen ‘in ons lichaam’ (vers 6). Dat is meestal niet hoe wij naar ons lichaam kijken, als iets waarin wij wonen. Mijn lichaam, met wat het nodig heeft en wil – dat ben ik... En daarom zijn kleren zo belangrijk, en eten, en een droomhuis.

inderdaad, ook de Bijbel zegt dat ons lichaam een tempel is – niet één waarin ik zelf als god troon, maar huis van de Heilige Geest. Als de Geest in ons woont brengt Hij iets van de hemel bij ons binnen. Hij legt iets van de eeuwigheid in ons aardse bestaan. Dat is het voorproefje. Genoeg om te gaan dromen. Te verlangen.

Paulus schrijft: we verlangen vurig naar de hemelse woning (vers 2). Hier hebben we het nogal eens zwaar te verduren. In ons lichaam zijn we kwetsbaar. Rondvliegende scherven, virussen, een kwaadaardige cel – ze tasten deze tent zomaar aan. Verlangens en behoeften die geen vervulling vinden. Dat het lichaam niet meer mee wil. Dat je nooit kon worden wie je wilde zijn. Zucht maar eens diep, het mag. De afbraak doet ook pijn.

De Geest wakkert in ons het vuurtje van moed en van verlangen aan. We krijgen zin om bij de Here in huis te komen wonen (vers 8). En nu al, in deze tijdelijke tent, willen we doen wat Hij acceptabel en mooi vindt. Daarom zorgen we voor lekker eten, doen we leuke kleren aan, en bouwen we mooie huizen.

Als we het maar niet zo mooi, leuk en lekker maken dat de droom versterft. We kunnen ook zoveel opbouwen dat het extra pijn doet als God wat gaat verbouwen. De Geest laat ons verlangen naar het hemelse.

Déze droom wordt niet begrenst door de fundering die er al ligt – juist dankzij deze fundering mogen onze dromen tot in de hemel reiken. ‘We hebben een gebouw, niet met handen gemaakt, maar eeuwig, in de hemelen.’ Mensen – in hutten of paleizen, weldoorvoed of weggeteerd, met de laatste mode mee of achter de laatste restjes aan – we hebben! Dat is moed. Niet omdat we het zien, maar omdat we het geloven.

Bij ons thuis dromen we nog steeds graag over dat huis met grote ramen waar de zwoele tropenwind doorheen trekt. Maar ons echte droomhuis hebben we al, van God!