"Geef ons heden ons dagelijks brood".

... Biddag voor gewas en arbeid is meer dan een traditie.

Biddag voor gewas en arbeid is meer dan een traditie. Het is de lof op de Schepper in wiens hand we zijn en van wie we alles verwachten mogen.

De tekst staat in het gebed dat Jezus ons leerde. Daarin gaat het om Gods eer, zijn naam en zijn koninkrijk. Als we daar om gebeden hebben mogen we ook bidden voor ons alledaagse leven.

Ons leven is gericht op de toekomst, maar dat leven speelt zich wel hier en nu af.

Gebed is daarbij belangrijk. Daaruit spreekt kennis van God. Hij heeft aandacht voor zijn schepping en daarin voor een ieder van ons. Tot Hem mogen we gaan, zoals een kind een beroep doet op vader en moeder. Uit gebed spreekt daarnaast de afhankelijkheid van God. De tijd dat we dachten dat de mens alles kan, en voor alles een oplossing heeft of vindt, is al lang voorbij. De afgelopen jaren hebben we dit wel geleerd. Die afhankelijkheid belijden we op biddag. Daarmee gaan we naar God.

We doen dat niet als een soort verzekering voor leuk werk of een goede oogst. Ook niet om in luxe te kunnen leven. Het gaat om het dagelijks brood. Dat wat we vandaag nodig hebben. Israël kreeg in de woestijn ook niet manna voor veel dagen tegelijk, maar voor één dag. Zo leerde het volk te leven in vertrouwen dat God er is en dat Hij zorgt. Zó, dat eenmaal het beloofde land bereikt wordt. En zo mogen wij de ogen richten op de Here om te ontvangen wat we nodig hebben op onze levensweg naar onze eindbestemming bij Hem.

In zo’n afhankelijk leven eren we God en belijden we Hem, die onze enige troost is in leven en in sterven. Daartoe komen we samen in de kerk. Want bidden doen we niet alleen persoonlijk, ook samen. We bidden ook niet alleen voor onszelf, ook voor elkaar en voor anderen: “Geef ons heden ons dagelijks brood”. Dat “ons” is belangrijk. Jezus vraagt niet voor niets voor wie wij de naaste zijn. Hoe kunnen wij lekker eten als onze medemens in nood niet in onze harten en gedachten is, en wij onze verantwoordelijkheid vergeten?

Echt bidden leidt dan ook tot levensverandering. De richting is niet meer het eigenbelang, maar de eer van God en het heil van onze medemens.

Laten we niet vergeten dat biddag voor gewas en arbeid altijd ligt in de lijdenstijd. God is mens geworden. Hij offerde zijn leven voor ons én onze naaste, van wie Hij ook houdt en die ook zijn zorg heeft. Die Hij ook aan onze zorg heeft toevertrouwd. Hoe kunnen we Hem dan beter eren dan dit gebed met hart en ziel te bidden, gedachtig aan het woord van de profeet: “Wat verlangt de Here anders van u dan recht te doen, trouw te zijn en ootmoedig te wandelen met uw God?”.

Dat zal tot zegen zijn, en niet in het minst voor onszelf.