Kruisdragen

... Kruisdragen

KRUISDRAGEN

‘Als iemand achter Mij aan wil komen, moet hij zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen, en Mij volgen.’ (Mattheüs 16:24)

Jezus heeft het in bovenstaande tekst over kruisdragen. Hij bedoelt niet een kruisje aan een ketting om je hals. Zo’n kruisje weegt niets, je voelt het niet eens. Maar op je schouders. Zo’n zware dwarsbalk, zo’n houten biels van pakweg 50 kilo. Dat voel je.

In Mattheüs 16 staat de eerste lijdensaankondiging van Jezus. Tegelijk is het een lijdensaankondiging van elke oprechte discipel van Hem. Bent u tot lijden bereid, om Jezus’ wil? Je hoeft het niet op te zoeken. Het komt vanzelf naar je toe, wanneer je Jezus volgt. Er zijn in deze wereld christenen die daar meer ervaring mee hebben dan wij. Maar geen enkele discipel van Jezus ontkomt eraan. Ook niet in Nederland anno 2024. Ze zien je in de klas niet voor vol aan omdat je uitkomt voor je geloof. Door je opstelling inzake euthanasie loop je die baan in het ziekenhuis mis. Ze kijken je wat meewarig aan omdat je samen rein het huwelijk in wilt.

Kruisdragen gaat zelfs nog verder. Jezus spreekt over zelfverloochening. Een kruis zetten door je eigen ik. Je eigen wil verzaken en Gods wil die alleen goed is, zonder enig tegenspreken gehoorzaam zijn (Zondag 49). Je legt je leven in Zijn doorboorde handen. Zeker weten, Hij doet er wat goeds mee. Maar Hij geeft je ook een kruis. Je eigen kruis. Dat kruis is maatwerk. Je ontvangt het als je je voeten zet in het spoor van de Heere Jezus. In de geloofsgemeenschap met Hem leer je je kruis kennen. Je hoeft dat kruis niet zelf te maken. Het ligt voor je klaar.

Jezus vraagt veel van je, ja alles. Maar mág Hij misschien? Hij gaf toch Zelf ook alles. Wanneer je ziet: Hij droeg mijn kruis, Hij heeft mijn vervloeking op Zich geladen, dan ga je Hem volgen. Zeker, met vallen en opstaan. Maar Hij helpt je steeds weer op de been en zorgt dat je van kracht tot kracht voortgaat. En straks komt Hij hoogstpersoonlijk terug naar deze wereld om Zijn kruisdragers het kruis van de schouders te tillen en hun de eerkroon op het hoofd te drukken.

Jezus volgen, dat is veel verliezen om alles te winnen. Hij brengt je nu al dichtbij Gods Vaderhart, en straks brengt Hij je eeuwig thuis. Van die troost getuigde een van Jezus’ kruisdragers in een gedicht dat hij schreef een paar dagen voordat hij omkwam in het concentratiekamp Dachau:

O Jezus, als ik U aanschouw,

Dan leeft weer, dat ik van U hou,

En dat ook Uw hart mij bemint,

Nog wel als een bijzondere vrind.

Al vraagt mij dat meer lijdensmoed,

Ook alle lijden is mij goed

Omdat ik daardoor U gelijk,

En dit de weg is naar Uw Rijk.

Ds. H. Russcher